Lars and the Hands of Light is een project van Lars Vognstrup, bekend van Raunchy, Money Your Love en Wolfkin. Na een poosje in L.A. te hebben gewoond keerde hij terug naar Denemarken en schreef de popliedjes die uiteindelijk The Looking Glass zouden vormen, het debuutalbum van het luchtige, ietwat cynische Lars and the Hands of Light.
Anders dan de bandnaam en de hoesfoto, waarop zusje Line een konijnenpak aan heeft, doen vermoeden, is de band best een beetje vuig. Zeker, het repertoire bestaat uit vrolijke popliedjes, maar er is redelijk wat ruimte voor improvisatie en die wordt dan ook benut. De thema’s van de liedjes zijn herkenbaar voor iedereen die dingen wel eens wat dramatischer maakt dan dat ze zijn omdat de realiteit soms zo saai en kleurloos is, en vervolgens om zichzelf kan lachen. Me, Me, Me gaat over de spil van het universum, Multicolored over verblind worden door iemands schitterende kleurrijkheid en Face Your Lover over een ontmoeting die eindigt in een afwijzing.
Uiteindelijk is het live een bandje met gitaren, en dat doen ze niet onaardig. De bassist en de drummer zorgen voor een solide muzikale basis, en Lars en Line zingen. Beiden hebben prettige stemmen, die goed bij elkaar passen. Het is jammer dat de band de meegebrachte synthesizers vaak niet gebruikt, want dat had best een toevoeging kunnen zijn. Als ze wel worden aangeslingerd, wordt er opvallend vaak gebruik gemaakt van een opname van een gure wind die over een eenzaam kruispunt lijkt te waren.
Toch valt de avond al met al tegen, maar dat ligt niet aan de band. Het voorprogramma had op het laatste moment afgezegd, en daarom staan er om half negen twintig mensen in de kleine zaal van Luxor Live, waarvan zeker de helft de tijd staat te doden met een telefoon in de hand. Dat komt de gezelligheid niet ten goede. Ook tijdens het optreden blijven de bezoekers veilig dicht tegen de achterwand van de ruimte staan, ondanks de aanmoedigingen van de band om vooral dichterbij te komen. Hoewel aan het einde van de avond een groepje schuchtere pubers wat naar voren schuift en samen een voorzichtig dansje doet, wordt de sfeer niet echt feestelijk. Lars en zijn bandleden lijken zich desalniettemin te vermaken en doen zelfs nog een toegift.
Anders dan de bandnaam en de hoesfoto, waarop zusje Line een konijnenpak aan heeft, doen vermoeden, is de band best een beetje vuig. Zeker, het repertoire bestaat uit vrolijke popliedjes, maar er is redelijk wat ruimte voor improvisatie en die wordt dan ook benut. De thema’s van de liedjes zijn herkenbaar voor iedereen die dingen wel eens wat dramatischer maakt dan dat ze zijn omdat de realiteit soms zo saai en kleurloos is, en vervolgens om zichzelf kan lachen. Me, Me, Me gaat over de spil van het universum, Multicolored over verblind worden door iemands schitterende kleurrijkheid en Face Your Lover over een ontmoeting die eindigt in een afwijzing.
Uiteindelijk is het live een bandje met gitaren, en dat doen ze niet onaardig. De bassist en de drummer zorgen voor een solide muzikale basis, en Lars en Line zingen. Beiden hebben prettige stemmen, die goed bij elkaar passen. Het is jammer dat de band de meegebrachte synthesizers vaak niet gebruikt, want dat had best een toevoeging kunnen zijn. Als ze wel worden aangeslingerd, wordt er opvallend vaak gebruik gemaakt van een opname van een gure wind die over een eenzaam kruispunt lijkt te waren.
Toch valt de avond al met al tegen, maar dat ligt niet aan de band. Het voorprogramma had op het laatste moment afgezegd, en daarom staan er om half negen twintig mensen in de kleine zaal van Luxor Live, waarvan zeker de helft de tijd staat te doden met een telefoon in de hand. Dat komt de gezelligheid niet ten goede. Ook tijdens het optreden blijven de bezoekers veilig dicht tegen de achterwand van de ruimte staan, ondanks de aanmoedigingen van de band om vooral dichterbij te komen. Hoewel aan het einde van de avond een groepje schuchtere pubers wat naar voren schuift en samen een voorzichtig dansje doet, wordt de sfeer niet echt feestelijk. Lars en zijn bandleden lijken zich desalniettemin te vermaken en doen zelfs nog een toegift.