Vanavond staat de derde voorronde van Kaf en Koren op het programma. Na een teleurstellende eerste ronde en een veelbelovende tweede ronde ben ik benieuwd wat mij de derde ronde gaat brengen.

SquareLight mag het spits afbijten en doet dit met een grote hap. Stevige punkrockliedjes met een elektronisch orgel wekken hoge verwachtingen. Deze liedjes worden authentieker door zanger Peter Theunissen en diens uiterlijk. Hij straalt rock-‘n-roll uit dankzij zijn stevig buikje in een iets te strak shirt en zijn kolossale bakkebaarden. Eat your heart out, Lemmy! Jammer genoeg houdt SquareLight het vermakelijke niveau niet vast. Zij dalen naar degelijke en inspiratieloze rock. Het is zelfs zo inspiratieloos dat ik geen woorden kan bedenken hoe ik verder dit optreden van SquareLight kan bespreken. Dat zij ook nog een verplichte ballad spelen, zegt wat mij betreft al genoeg. Mogelijk heeft de wisseling van de wacht aan de microfoon hier mee te maken. Na de eerste twee nummers neemt tweede zanger Jimmy Israel het over. En hij mist duidelijk de uitstraling (en vooral de bakkebaarden) van Peter Theunissen. Wel leuk dat bassist Rogier Kerkhof aan het einde zijn basgitaar met een strijkstok bewerkt.

De meegebrachte vaandel, de naam en vooral de bezetting (een kaal hoofd, drie keer lang haar en een normale gast) verraden al veel over Lysogenic Cycle. Mijn vermoedens worden bevestigd door het kabaal dat vanaf het begin wordt losgelaten. Oh, leuk, metal. Mijn favoriete muziek naast hiphop en Tokyo Hotel. Voor mij is metal één pot nat en al die ‘subtiele’ verschillen tussen de genres zijn voor mij een raadsel. Ik kan metal niet waarderen op basis van de muzikale kwaliteiten. Wel kan ik metal waarderen vanwege het vermaak. Lysogenic Cycle zijn zelf zeer beweeglijk en dan verwijs ik niet alleen naar het massale headbangen. Sommige leden laten zich niet beperken door de grenzen van het podium. Dit en het hoge tempo maken het optreden leuk om naar te kijken. Vooral omdat de vonk op enkele individuen in het publiek overslaat. Er wordt vreugdevol meegesprongen en twee leden van SqaureLight laten de kans zich niet ontnemen om een tweemans-moshpit te openen. Zo actief heb ik ze tijdens hun eigen optreden niet gezien. Een minpuntje is er wel: zanger/grunter Jack is niet altijd te goed te horen. Akoestisch gezien, dan. Het zal wel aan de techniek liggen.

De derde band van de avond begint verrassend want zij zijn niet Mr. Fleece, zoals aangekondigd. Die bestaat sinds kort niet meer. In plaats daarvoor krijgen wij Macula te zien. Net als SquareLight beginnen ook zij sterk maar eindigen in mineur. De nummers van Macula kennen veel variatie in tempo, spel en zang. Beide gitaristen hebben aardige solo’s in huis maar het volle bandgeluid wordt niet geschuwd. Zanger Ivo staat er niet altijd alleen voor. De samenzang wordt herhaaldelijk gebruikt en onderstreept het volle geluid van Macula. Naar het volle geluid wordt zorgvuldig gebouwd. Hier is duidelijk over de structuur van het liedje nagedacht. Echter, na twee van zulke liedjes wil je wel iets anders. In dit geval krijg je dat niet. De kwaliteiten van Macula worden doorzichtig en dan gaan de minpunten opvallen. In dit geval is het vooral frontman Ivo en diens stem die opvalt. Zijn zang is niet altijd sterk en soms iets te pathetisch. Hierdoor neemt het emo-gehalte toe en de daarmee oplopende irritatie. Met de tijd zakt het gehele optreden in. Het beste kruid heeft Macula aan het begin verschoten.

Als afsluiting volgt zoals altijd het oordeel van de jury. SqaureLight krijgt 70% koren voor het positieve opvallen van twee frontmannen en de strijkstok maar ook vanwege de ontbrekende originaliteit binnen het genre, de niet volmaakte podiumpresentatie en de drummer die teveel wil. Lysogenic Cycle verdient 82% koren, al zij zijn ook niet origineel binnen het genre. Hun optreden was volgens de jury retestrak, een levendige presentatie en een bak herrie die aan de verwachtingen voor een metalen band voldoen. De drummer schijnt een beest te zijn. Macula krijgt van de jury 74% koren voor de goede combinatie van oud en nieuw, het goede samenspel, de dynamiek binnen de band en de fijne sfeer. Hoewel zij instrumenteel sterk zijn, is de presentatie mat. Verder liep de zanger op zijn tenen. Oh ja, en ook Macula zijn niet origineel binnen het genre. Zo wordt de jury zelf niet origineel en vernieuwend binnen hun eigen genre.

De voorlopige uitslag ziet er als volgt uit:

1) Yesterday’s Men – 88%
2) Mr. Blue Sky – 86%
3) Lysogenic Cycle – 82%    
4) Anderlicht – 77%
5) Macula – 74%
6) SquareLight – 70%
7) Protocol Novikov – 68%
8) Pandora’s Box – 64%
9) The Blue Balls – 61%

Aan de hoge verwachtingen van de tweede ronde werd niet voldaan maar uiteindelijk was het een degelijke avond. De bands haalden een behoorlijk niveau maar het was niet bijzonder boeiend of vermakelijk. Afgezien van het kortstondige metalfestijn was er ook niet veel te beleven. Ook met het oordeel van de jury ben ik het eens dus ook hier geen conflict. Wel zet de jury zich een beetje te kijk door de drie deelnemende bands op hun onoriginele karakter te wijzen. En het is niet de eerste keer binnen dit nog prille seizoen van Kaf en Koren dat zij dit keurmerk hanteren. Het oordeel van de jury wordt op deze manier onvrijwillig komisch.