De try-out voor het concert van Ilse de Lange in Ahoy vindt plaats in Luxor Live te Arnhem. Een thuiswedstrijd voor Ilse de Lange, want Arnhem is de stad waar ze woont. Bij aankomst staan er twee lange rijen voor de ingang en eenmaal binnen blijkt de zaal afgeladen met mensen. Zo te zien zal de gemiddelde leeftijd van het publiek toch ruim dertig jaar zijn.
Ik besluit op de trap te blijven staan. Daar heb ik het beste zicht. Als Ilse de Lange het podium betreedt, wordt ze met een luid applaus ontvangen.

Gelijk valt op dat Ilse de Lange twee achtergrondzangeressen heeft meegenomen. Zij blijken, samen met een pedal steel, de nieuwste aanwinsten van de band van Ilse.
Ilse de Lange bijt het spits af met Broken Girl, het eerste nummer van haar nieuwste album So Incredible. De stemming zit er gelijk goed in. Ik verwacht de bekende stem van Ilse te horen, maar dit is helaas niet het geval. Het geluid van haar microfoon staat niet goed afgesteld, waardoor Ilses stem in het niet valt tussen alle andere instrumenten. Het lijkt niemand iets te deren.

Natuurlijk begeleidt Ilse de Lange zichzelf op akoestische gitaar. Na het tweede nummer begroet ze ons met een “te gek dat jullie er allemaal zijn”. Dan stelt ze één van de gitaristen voor. Als intro voor Livin’ On Love speelt hij een solostukje waarbij zijn gitaar los glijdt. Heel spontaan en ontwapenend zegt Ilse dat ze dat toch wel heel stoer vond. Dit lokt bij het publiek een lachsalvo uit. Ilse lijkt zich als een vis in het water te voelen op het podium. Ik zie zo voor me hoe ze heel Ahoy aan het meezingen krijgt.

Na een paar liedjes komt de stem van Ilse meer naar voren, maar het is nog steeds niet zoals het hoort. Ik mis de subtiliteit in haar stem. Ik mis haar authentieke zang.
Haar stem komt eigenlijk het beste tot zijn recht als ze alleen op het podium staat en zichzelf begeleidt op akoestische gitaar. Dit is mooi te horen bij Fall, afkomstig van haar nieuwste album.

Er komen nog allerlei bekende songs langs als I’d Be Yours, When We Don’t Talk en I’m Not So Tough, waarbij het publiek enthousiast meezingt en -klapt. Ik vraag me af waar ik deze liedjes eigenlijk van ken. Alleen bij Have A Little Faith In Me, een cover van het bekende  nummer van John Hiatt, krijgt Ilse de Lange mij aan het meezingen. De pianist speelt hier vol bezieling.

Even ben ik verrast als een van de gitaristen begint te zingen bij Sister Golden Hair. Daarna volgt een song met een spannend intro, en Ilse de Lange geeft zich helemaal. Helaas kan ik geen woord van de tekst verstaan. De bijdrage van de banjo is wel een originele en welkome toevoeging.

De toegift eindigen Ilse en haar band met een muzikale improvisatie. De hele band inclusief Ilse de Lange staan naast elkaar voor aan het podium en maken een diepe buiging. Ze krijgen een overweldigend applaus.

Als ik de volgende dag naar mijn werk fiets, betrap ik mezelf er op dat ik World Of Hurt aan het zingen ben. Ik bedenk dat Ilse de Lange toegankelijke muziek maakt vol goed in het hoor liggende melodieën. Maar voor mij is haar muziek te populair en te braaf. Het concert was wat mij betreft ook weinig verrassend. Ilse en haar publiek zullen van Ahoy gaan genieten.