Irritatie, ergernis, wrijving: Piepschuim is niet lief en leuk. De Nijmeegse band, die inmiddels al zeven jaar aan de weg timmert, tovert bij menig luisteraar een lach tevoorschijn, maar dat vinden de heren zelf bizar. Robbert Koekoek, saxofonist: "Het past helemaal niet in de sfeer om te lachen, als je ervoor gaat zitten om te luisteren wat we brengen, het heeft iets...." "Grimmigs", vult Cor Burger hem aan.

De setting: een gewone huiskamer in een volksbuurt in Nijmegen. Op de achtergrond klinkt zachtjes gekir door een babyfoon. De heer des huizes, Cor Burger, zanger/gitarist van Piepschuim, loopt naar het kookeiland om koffie te zetten. Aan tafel zit een vermoeide Robbert Koekoek, saxofonist. Het is vrijdagavond, de avond na Stukafest Nijmegen. Na drie Piepschuimshows in een studentenkamer, waagde Robbert zich op het eindfeest in Doornroosje. De koffie, die kan hij wel gebruiken. Alleen gitarist/zanger Jacco Westeneng is afwezig.

"Natuurlijk willen we dat mensen lachen", valt Cor met de deur in huis. "En we zijn geen zuurpruimen. Muziek maken vinden we ontzettend leuk en dat ziet het publiek. Zij komen naar buiten, vinden het “hartstikke lachen” en kopen de cd. Dan pas, zoals ook bij poëzie, krijg je door wat er speelt in de nummers." Robbert: "Dat papa’s kleine meid geen lieve vent is, dat je - hoewel er niets wordt benoemd – langzaam het gevoel bekruipt dat er iets niet in orde is."
"Vrolijke liedjes zijn er al zo veel", vindt Cor. "Ze zijn grappig, maar je vergeet ze weer. Wanneer je echt geraakt wordt, meestal door vervelende gebeurtenissen, onthoud je dat. Dat contrast speelt in onze nummers: ze hebben een leuke verpakking, maar daaronder zitten de meest gruwelijke dingen verstopt." Robbert: "Dat zit in de teksten, maar ook in de muziek en fraseringen. Er wordt gehakt op de akoestische gitaren alsof het niet fris meer is."

Robbert neemt een grote slok koffie. "Maar we proberen onze muziek niet dramatisch te brengen." Cor stemt daarmee in: "Want dan wordt het pathetisch, dan wordt het gewoon zielig. En als je iemand wil raken moet je niet zielig doen." Vervolgens raken de heren in discussie, zijn ze muzikanten of acteurs?
Cor: "Meestal zijn muzikanten gewoon liedjesbrengers. Wij zijn veel meer." Robbert springt de zanger bij: "We zijn verhalenvertellers."
Cor: "Aan de andere kant hebben we ook een rol die we op het podium uitspelen."
Robbert: ‘Maar dat is toch geen acteren?’
Cor: "Op de planken vergroten we dingen, we spelen niet iemand anders. Maar aan de andere kant, hoe we ons op het podium gedragen, zo zullen we in het dagelijks leven nooit handelen. Er is een soort rolverdeling bij ons gegroeid."
Robbert: "Dat hebben we zorgvuldig opgebouwd en uitgewerkt. Nadat we er ooit met een regisseur naar hebben gekeken was de conclusie: “Ga niet acteren maar overdrijf jezelf. Dan kiest het publiek zelf haar sympathieke personage.”

Naast de podiumpresentatie zijn ook de nummers veranderd, vindt Robbert. Cor trekt een wenkbrauw op: "Meen je dat?" "Misschien dat je me totaal gaat tegenspreken, maar ik denk dat je tekstueel subtieler bent geworden. En meer gelaagd." Cor: "Wellicht heb je gelijk. Een nummer als Slik zal ik niet snel nog eens schrijven. Niet omdat ik het geen goed nummer vind, maar omdat de metafoor bijna te gevaarlijk is: iemand dwingen alles door te slikken. Bij het publiek valt dat vaak rauw op het dak, je slaat ze murw. De boodschap – als publiek heb je maar te slikken, komende drie kwartier ben ik aan het woord – wordt pas aan het einde van het nummer duidelijk. Daarvoor lijkt het een aaneenschakeling van platvloerse exclamaties, mensen haken dan al gauw af."
Over die stempel - ‘platvloers’ - kunnen de heren zich behoorlijk opwinden. Cor: "Als er in een tekst het woord neuken voorkomt, is het toch niet meteen platvloers? Als je neuken bedoelt, dan moet je het gewoon zeggen." Robbert: "Dat is pertinent niet platvloers. We gebruiken het woord gewoon functioneel, of het wordt zo ver over zijn strekking heengetrokken dat het een karikatuur van zichzelf wordt."

Kortom, Piepschuim is cabaretesk, maar zeker geen cabaret. Ze zijn, zoals in hun gastenboek werd geschreven, 'kei leuke mennekes’ die alles tegelijk wilen. En ze kunnen behoorlijk over de schreef gaan. Cor: "Er zijn geen geloofsovertuigingen die ik niet beledig. De islam, het christendom, boeddhisme, boomknuffelaars, allemaal gaan ze voor de bijl. Je hoopt gered te worden door iets dat er misschien helemaal niet is. Dan kun je net zo goed je geld aan mij geven, dan red ik je wel."

Wil jij je ook laten redden door Piepschuim? Kijk dan op hun website voor meer informatie. Momenteel denkt de band voorzichtig over een nieuwe cd, er staan nog geen nieuwe optredens op het programma.