Er staan vanavond drie bands op het programma die samen zorgen voor een avondje stoner en psychedelica in Merleyn.
Het voorafje van vanavond is het uit Nijmegen afkomstige gezelschap Emperors of the Black. De band speelt in de halfgevulde zaal vooral klassiekers in het stonergenre van onder meer Kyuss en Fu Manchu. Dit levert wisselende resultaten op. De zanger kan absoluut zingen en de muzikanten musiceren. Wat echter ontbreekt is de nuance die bovengenoemde bands groot maakt. Als de zanger uiteindelijk een grunt opzet is de misplaatstheid dan ook groot. Een gitarist die zichtbaar geniet van zijn gitaarspel en beschikt over een verwarde bos met haar kan dat uiteindelijk niet meer goedmaken. Soms is minder inderdaad meer.

Ook voor Bandito is het vanavond een thuiswedstrijd. Eentje die, getuige de zaal die inmiddels voller is, wat betreft het publiek met verve wordt gewonnen. Muzikaal tapt de band uit soms wel erg moeilijk te combineren vaatjes, waardoor soms wat onnatuurlijke overgangen ontstaan binnen of tussen nummers. Daarnaast valt op dat het even duurt voor de band werkelijk op gang komt. Dit is vooral te merken aan de toonvastheid van de zanger en de vaardigheden van de drummer. Een muzikaal getalenteerd gezelschap, met invloeden van Alice in Chains, Enter Shikari, tot Kyuss, dat vooral nog op zoek lijkt te zijn naar een eigen stijl.

Dead Man Running gooit het als afsluiter over een boeg die minder dan de andere bands is gericht op de woestijnrock. Wanneer zij klokslag twaalf het podium betreden, treffen zij een enthousiaste, volgestroomde zaal aan. Het publiek weet wonderlijk genoeg goed om te gaan met de muziek van deze heren. Ik zeg wonderlijk, omdat de muziek bij tijd en wijle psychedelisch en atonaal aandoet, maar dan wel in de beste manieren mogelijk. Invloeden van onder meer the Melvins zijn duidelijk te bespeuren. Daarnaast maakt de zanger gebruik van effecten en mimiek om aan zijn hele aanwezigheid een bezwerende sfeer mee te geven. Het resultaat levert een soort onmogelijke mengeling op tussen Nick Cave en een sjamaan. Maar dit is juist dát extra wat de bezwering van de band nog groter maakt. Tegen enen heeft de band haar werk gedaan. Het publiek keert mentaal uitgeput maar voldaan huiswaarts van deze ervaring.