Bandito blaast de oren van je kop

No-nonsense (stoner) rock slaat de plank raak in de 2e voorronde van de Roos van Nijmegen

Tekst: Eelco van Eldijk / Foto's: Tom de Goeij ,

De tweede voorronde van de bandjescompetitie de Roos van Nijmegen kende grote verschillen qua kwaliteit in het programma. De hiphoppers K.O. Squad leken meer een R&B-act, Modesty Calls bleef binnen de geijkte paden en Bandito legde de lat van Nijmegen Rockcity weer wat hoger.

No-nonsense (stoner) rock slaat de plank raak in de 2e voorronde van de Roos van Nijmegen

Behalve dat Nijmegen zichzelf aanprijst als Rockcity, flowt de keizerstad ook een woordje mee op vaderlands hiphopgebied. Nieuwe gezichten aan het front zijn de jonge mannen van K.O. Squad (K.O.S.); twee rappers, uitgebreid tot een trio met een beatcreator. Tot vernieuwende dingen is het clubje nog niet gekomen, bovendien haalt men het ook qua niveau nog niet bij gezichtsbepalende Nijmegenaren als Overtref en Zo Moeilijk.

De twee behoorlijk ‘gangsta-credible’ uitziende gasten die de vocalen van K.O. Squad verzorgen, zijn nog zoekende naar de juiste flow (waarbinnen de teksten helaas nauwelijks te verstaan zijn) en bits. Daarnaast staat de beats-man er alles behalve geïnspireerd bij, wat overigens niet verwonderlijk is, want hij hoeft alleen maar op start en pauze te drukken op de cd-speler die hij voor zich heeft staan. In de tragere stukken is K.O.S. meer een R&B-act dan een hiphop-squad, wat eerder naar muzikale uitverkoop riekt dan naar alle zaken waar hiphop voor staat.
K.O. Squad heeft nog een lange weg te gaan willen ze kunnen toetreden tot het Nijmeegse hiphop-elite-leger, maar omdat ze het lef hebben om tussen alleen maar rockers en dito publiek op te treden verdienen ze wel respect. 

Modesty Calls is naar mijn mening aan de middelmatige kant, de band grossiert in riffs en grooves die al vaker en vooral beter zijn uitgevoerd. Het vijftal speelt moderne rock die authentiek moet aandoen, maar het niet doet. Hoewel het optreden wel op degelijke wijze uitgevoerd word, blinkt het nergens in uit. En dat is jammer, zo gaat het half uurtje het spreekwoordelijke oor in en uit zonder dat er iets van blijft hangen. Dit is jammer voor het publiek, maar ook voor de band zelf. De jongens willen duidelijk héél graag, gezien hun presentatie, maar missen nog de muzikale overtuiging en/of het inzicht.

Het gros van het publiek is duidelijk voor Bandito naar Merleyn gekomen. Het is voor Bandito het tweede uitverkochte optreden in Merleyn op een rij. Dat onderstreept nog maar eens dat rock hoogtij viert deze dagen in Nimma. Binnen nu en een week zal de stad overspoeld zijn met de Rockcity shirtjes is de voorspelling. De leden van Bandito liggen mede ten grondslag aan dit initiatief, naar er stiekem gefluisterd wordt. 

Bandito doet vanavond waarvoor het gekomen is: het dak eraf rocken. Op oorverdovend volume en met de inzet op tien laat Bandito Merleyn trillen op zijn grondvesten en tot in zijn sponningen, wat speelt deze band hard! Te denken valt aan bands als The Glasspack en Milligram; obscure (stoner)rockbands die ook zo recht in je smoel staan te slaan qua spel en overtuiging. Deze loot aan de Rockcity-boom laat iedereen zien hoe het wèl moet, punt.

Het moge duidelijk zijn welke van deze bands, volgens ondergetekende, de meeste kans maakt op de finale van De Roos, op hemelvaartsdag komende mei in Roosje. Maar niet voordat de derde voorronde heeft plaatsgevonden natuurlijk, met daarbij op het programma: Het eigenzinnige Do Not Run We Are Your Friends, dat op Pocketpop (de Maas en Waalse bandjescompetitie) al haar overtuigende visitekaartje heeft afgegeven, maar ook voor de liefhebbers van psychedelische waanzin: Dead Man Running en ten derde Macula zullen die avond hun opwachting maken. De strijd is nog verre van gestreden!