Stille Nacht, Kille Zaal, Ongelukkige Band

Xretro bewijst zijn kunnen ondanks ongelukkige podiumkeuze

Tekst: Sebastiaan Bevers ,

De winterse weergoden werden getrotseerd. De rockgoden binnen konden mij niet ontdooien. Het werd een avond als een bron van inspiratie voor de literaire goden.

Xretro bewijst zijn kunnen ondanks ongelukkige podiumkeuze

Afgaande op het aantal vrienden op Hyves van de Nijmeegs/Arnhemse progrockformatie Xretro zou men verwachten dat de Billabong op 23 november wel zal vollopen voor de presentatie van hun nieuwe EP ‘Got You by the Bulls’. Te verwachten was ook dat het aantal mogelijke gasten door de sneeuwval uiteindelijk beperkt zou zijn. Fietsend door het Nijmeegse Winter Wonderland kan mijn avond niet meer stuk. Mede door het zachte gekraak van de verse sneeuw onder mijn wielen, het voorzichtige geslinger op de weg en het prachtige mengsel van de donkere nacht, de zuivere witte sneeuw en het milde geel van de lantaarns. Zo romantisch als het winterlandschap van die avond is de muziek van Xretro zeker niet, tenzij men romantisch als nostalgisch vertaalt. De driekoppige band beschrijft haar muziek als ‘classic progressive’ in de traditie van Yes, Genesis (met Peter Gabriel) en Porcupine Tree. Geïnspireerd door vooral de jaren zestig en zeventig lijkt de muziek in ieder geval.

Het aantal bezoekers is op vijf handen te tellen. Dat doet echter geen afbreuk aan het enthousiasme der aanwezigen. Jammer genoeg draagt de concert/danszaal van de Billabong niet bij aan de sfeer. De verwarming lijkt uit te staan en de belichting is ook niet sfeerverhogend met een paar schaarse lampen aan en de neonlampjes van de bar. Alleen Xretro staat er goed bij in het rode licht. Dat het optreden dankzij de matige sfeer lijkt op een oefensessie in een garage van een schoolbandje, kan Xretro ook niet helpen. Xretro bewijst wel dat zij muzikaal bekwaam zijn. Dit wordt vooral duidelijk bij de langere en vooral technisch goede muzikale intermezzo’s, die typisch zijn voor progressieve rock. Maar hier wordt snel duidelijk dat ook het geluid van de zaal niet geschikt voor concerten is. Drummer Richard klinkt alsof hij op metaal slaat. Zanger Gert-Jan is nauwelijks te verstaan, wat ook aan zijn niet al te krachtige stem ligt. Des te meer opwindend zijn de soms vlugge vingers van bassist Peter.

Zoals gezegd kan Xretro de avond met het muzikale gedeelte een beetje redden. Alleen zijn goed spelen en de duidelijke liefde voor muziek niet genoeg voor een vermakelijk optreden. De muziek klinkt gedateerd en vooral te braaf. Xretro mist de scherpte om mijn hart te verwarmen. Het optreden kabbelt een beetje voort, net als “two lost souls swimming in a fish bowl, year after year” (Pink Floyd). Echter, het effect van de zaal op de sfeer mag niet onderschat worden. Op een betere locatie zal ook Xretro zich beter kunnen presenteren.