Wederom heeft een flink aantal mensen de ondergrondse van Nijmegen gevonden voor een leuke programmering met Lea en Black Bottle Riot. Lieve Lea, Vanavond sta je voor de zware taak een zeer rumoerig publiek te bedwingen. Je bent slechts bewapend met een akoestische gitaar en je stem. Het is een moedige, knappe poging van je, de rumoerige meute te overwinnen. Je probeert het met liefde: “Zouden jullie misschien voor dit ene liedje een klein beetje zachter willen praten”. Je tracht het met de hulp van je vrienden te bewerkstelligen; Black Bottle Riot als begeleidingsband, aan het einde van de set. Het mag jammer genoeg niet baten. Al heb je een ongelooflijk innemende lach, tokkel je op een prima wijze op je gitaar, je ietwat schelle stemgeluid reikt niet verder dan de eerste rij voor het podium. Het is je vanavond simpelweg niet gegund, je staat als dappere, frêle dame in het midden van een hongerig bluesrock publiek en dat lust singer-songwriters rauw. Beste Black Bottles. You Rock! En niet zo’n klein beetje. Ook de heren van De Staat en een, voor Oranjepop alvast opwarmende, Bloody Honky kijken toe en zien dat het goed is. De zompige (southern) invloeden vallen niet te ontkennen. Ook ZZ Top blijkt tot jullie grote helden te behoren. Een band die altijd een beetje gekscherend als ‘de Normaal van Amerika’ wordt gezien heeft wel degelijk een aantal zeer vettige platen op hun conto staan. Het lijkt me dan ook geen aanfluiting Black Bottle Riot’s muziek hiermee enigszins in vergelijking te trekken. Het is slechts een bijkomstigheid, maar het is mooi om (Mellotones, Doubleshots)-Mike een keer als gitarist (i.p.v. superbassist) aan het werk te zien. Samen met (vast) maatje Simon Snel vormt hij een prima gitaartandem dat speelt met heel erg veel spelplezier. Dat laatstgenoemde straalt eigenlijk misschien nog wel het meest af van drummer Tim (ook speelachtig in De Staat, en voorheen in The Pax). Hij ziet er uit als de drummer van Santana ten tijde van Woodstock. Eigenlijk wordt een mens mogelijk al enthousiast door alleen maar te kijken naar het spel van deze gast. Hij mept, hij maait, hij ramt, maar zonder ook maar één moment die brede grijns op z’n smoel te verliezen. Deze jongen ademt perfect de sfeer van de 70’s rock van Black Bottle Riot. Weer terug vanuit de 70’s in het ‘nu’, bemerk ik dat ik klaargestoomd ben voor Koninginnedag; de ‘vorst’ kan me gestolen worden, het is tijd voor het voorjaar en het festivalseizoen; ‘Let there be Rock’!