Sonar 11 is een gezelschap van zes mannen die hun muzikale talent ventileren met behulp van drums, (bas-)gitaren, keyboards en zang. Alvorens recentelijk ‘Let’s Take It From Here...’ -een EP bestaande uit acht nummers - te releasen, brachten de heren al diverse singles uit die onder meer op de lokale en landelijke radio gedraaid werden. De derde track van dit album, het inmiddels uitverkochte ‘A Prayer’, is eveneens als single verkrijgbaar geweest. Het eerste dat echt aan de muziek opvalt zijn de zuivere zangpartijen. Anco Koens, een van de oprichters van Sonar 11, laat moeiteloos horen gezegend te zijn met een voortreffelijke stembeheersing. De hoge noten bereikt hij schijnbaar even makkelijk als de lage, terwijl de expressie eigenlijk geen moment te wensen overlaat. Zodoende camoufleert hij behendig dat het album zich tekstueel op een vrij middelmatig niveau bevindt. Technisch gezien zitten de teksten best goed in elkaar – metrisch zelfs bijna perfect – maar erg gewaagd wordt het nooit. Vooral inhoudelijk stellen de songwriters teleur. Met uitzondering van ‘City Of Angels’ en voornoemde single ‘A Prayer’, beide songs met een christelijke strekking, valt er vooral veel lieve liefdespoëzie op dit album te ontwaren. Misschien wordt het eens tijd dat de auteurs zich op een wat abstracter schrijfniveau gaan begeven. Muzikaal gezien is er weinig aan te merken op ‘Let’s Take It From Here...’. Vooral de warme basgitaren van Benno Duijkers en George Konings – tevens producer van dit album – hebben een vrij rustgevende uitwerking op het geheel, dat zelfs op de hardere momenten ontspannen klinkt. Hierin schuilt overigens ook een zwakte van Sonar 11: na vijf, zes nummers zou de band gerust zijn tanden wat meer mogen laten zien. Op dit moment klinkt het allemaal wel erg harmonieus en gemoedelijk. Natuurlijk heeft poprock – zoals ieder genre – bepaalde kenmerken waar muziek aan moet voldoen om tot die stroming te behoren. Maar wanneer een band al te zeer voldoet aan de karakteristieke eigenschappen van de beoogde muziek, is het risico vrij groot dat hij opgaat in de massa. En dat scenario dreigt ook voor Sonar 11. Het album klinkt te braaf doordat alle tracks zo conventioneel zijn – gehoorzamend aan de norm. Dit overdadige conformisme is evenwel een heel ander probleem dan een gebrek aan talent of kwaliteit, daarover heeft het zestal getuige deze plaat namelijk allerminst te klagen. Om kort te gaan: Sonar 11 heeft een waardig debuut afgeleverd, maar weet zich geen moment te onderscheiden van de middenmoot. Want ‘Let’s Take It From Here...’ roept eigenlijk maar de kritische vraag op: waarom zou iemand deze EP van Sonar 11 verkiezen boven een mainstream release?