De geschiedenis van Fireface begint eind 2005 met het schrijven van het nummer ‘Raw Desert Session’. In de titel wordt al impliciet aangegeven uit welk muzikaal vaatje er getapt wordt: onvervalste woestijnrock. Nadat drummer René een tijdlang tussen Nijmegen en een andere wereldstad (Milaan) heeft geschipperd, krijgt het rauwe nummer een definitieve sound en titel. Uiteindelijk wordt de track ‘Hangman’ gedoopt en samen met drie andere nummers op een demo- simpelweg getiteld ‘Volume 1’- vastgelegd. Bij een recensie over stonerrock is het eenvoudigweg onmogelijk om de naam Kyuss niet te laten vallen. Nadat je als luisteraar gewend bent geraakt aan het belabberde en doffe geluid van de demo, valt het op dat de bandleden Elio, Jos en René inderdaad goed geluisterd moeten hebben naar bovenstaande helden. Is dat een verwijt? Nee, slechts een constatering. Fireface bewijst met het nummer ‘Hangman’ al meteen alle facetten van het genre te beheersen: stuwende, pompende baslijnen, strakke drums en vlammende gitaren. Het minder gejaagde ‘Mystic Waters’ bevestigt de muzikale kwaliteiten van Fireface. Tegelijkertijd vallen in negatief opzicht de zangpartijen op. Het lijzige stemgeluid van de zanger contrasteert sterk bij de donkere, dreigende muziek, hetgeen na een tijdje zelfs gaat irriteren. Een euvel dat in het rustige en instrumentale ‘Celestial Invocation’ (een knipoog naar de band Celestial Season?) vanzelfsprekend niet aan de orde is. ‘Kraken’ doet denken aan Soundgarden, een ander rockicoon uit de jaren ’90. Lekker tempo en een heerlijke groove, aangevuld met een ouderwetse gitaarsolo. Fireface bewijst met ‘Volume 1’ zich te kunnen meten met collega-bands van rockcity Nijmegen. De ingrediënten van het stonergenre smaken naar meer. Op de tweede demo (werktitel: ‘The Voyage’) zal het trio laten horen een verdere groei doorgemaakt te hebben.