Aan Operation Phoenix de eer om deze avond af te trappen. De vijf Brabantse heren spelen een prima set punkrock die me erg aan Face to face doet denken. Altijd goed dus! Ze gaan ook al flink wat jaartjes mee (zij het onder een andere naam) en dat is ook goed te horen. Operation Phoenix zet een vermakelijke en strakke set punkrock neer. Enig puntje van kritiek: werk nog een beetje aan de podiumpresentatie.
Hierna is het de beurt aan Smash the Statues (wat blijft dat toch een goede bandnaam). Niet lang geleden kondigde de Nijmegenaren aan dat hun nieuwe plaat uit gaat komen op Shield Recordings, het label van o.a. Antilectual, Gascoine en On fire. Vanavond geven ze hiervan een aantal voorproefjes. Zo komt “Chamberlain all over again” langs, waarin beide gitaristen en bassist allen een volwaardige zangpartij voor hun rekening nemen. Erg goed gedaan, dit belooft wat voor het nieuwe album. Verder speelt Smash the Statues zoals je het van ze verwacht: strak, vol energie en je gelooft gewoon echt wat er gezongen wordt. De zanger sluit af met: “Tot zondag op het valkhof!”, daar sluit ik me volledig bij aan: “Tot zondag!”
De derde band van de avond doet hun naam volledig eer aan. Crowd Control heeft binnen een mum van tijd het publiek weer buiten staan om rustig een sigaretje te roken. De wat schuchtere jongens uit Dublin zetten een set van ultrakorte, lompe nummers neer. Het hinkt een beetje op veel gedachten, af en toe een blastbeat, af een toe een breakdown, het publiek kan er in ieder geval niet zoveel mee. De nummers zitten niet goed in elkaar en van enige opbouw lijkt geen sprake. Daarnaast halen de tergend lange pauzes tussen de nummers de vaart compleet uit het optreden. Crowd Control sluit af met twee aardige nummers, dit is echter veels te weinig om hun optreden te redden.
Gelukkig is de laatste band van een heel ander kaliber. In-sane steelt de show vanavond. Dat de drie sympathieke Slovenen al wat langer meegaan is duidelijk te zien en te horen. Niet alleen kunnen ze fantastisch spelen, ze laten ook horen over een verzameling erg goede nummers te beschikken. De band speelt met name nummers van de in 2006 verschenen cd “…keeping ourselves close to our hearts…” maar wisselen dit af met nieuw, nog uit te komen materiaal. Het trio zet een muur van geluid neer en krijgt het publiek lekker mee. Het is de waardige afsluiter van een prima avond punkrock in Arnhem.