Tja, en ineens had iedereen het erover. Black Bottle Riot, die nieuwe Nijmeegse rockband die in blitzkriegtempo de ene na de andere zaal platspeelde. Slechts vier maanden geleden trad deze doorstart van The Jetsams voor het eerst onder de nieuwe naam op. Een handvol gigs, lyrische recensies en fanatieke promotiecampagnes later mogen ze (toch enigszins verrassend) hun kunsten al voor behoorlijk wat publiek op de Affaire vertonen.
Okay, voor de zelfverklaarde kenners zal het snelle opkomen van het Nijmeegse kwartet een zekere logica met zich meedragen; zo waren bandjes als The Doubleshots, The Pax en The Mellotones (waar de heren hun strepen in verdienden) ook zeker geen krabbers. Maar de vlucht die het viertal heeft genomen is opvallend te noemen, en komt vanavond op het podium aan de Voerweg tot een voorlopig hoogtepunt. En als hun Affaire-optreden aanvoelde als een kans zich te bewijzen voor een festivalpubliek, dan mag er rustig worden gesteld dat ze daarin geslaagd zijn.
Van plankenkoorts is allerminst sprake: met de ontspannenheid van een derde reünietour en het speelplezier van een stel jonge honden weten ze hun op stevige southern rock geïnspireerde set vakkundig af te werken. De composities zelf zijn degelijk (hoewel niets bijzonders), maar waar de mannen vooral in uitblinken zijn de lang uitgesponnen jams waarin elk nummer onvermijdelijk uitmondt.
Heerlijk zompige grooves waar eigenlijk elke muziekliefhebber wel waardering voor kan opbrengen, of je nu allergisch bent voor houthakkersshirts en Grote Gebaren of niet. En dat de vocalen niet helemaal lekker overkwamen vanavond, ach. Er is niemand die in het bijzonder voor de teksten naar een band als Black Bottle Riot gaat, toch?
Als ze er dan nog naadloos een Canned Heat-cover doorheen gooien, is het plaatje compleet: Black Bottle Riot heeft meer dan genoeg inhoud op het podium om overeind te blijven onder de spontaan ontstane hype. Muzikaal gezien mag het allemaal platgetreden paden betreffen, een vet optreden kun je de heren wel toevertrouwen.