Het is wederom een uitverkocht huis in Doornroosje. Het is aan de lokale formatie With Ice om de al behoorlijk volgestroomde zaal op te warmen met hun ‘kinetische’ rock. En kinetisch, gemaakt om ‘te doen bewegen’, is het: het is meteen duidelijk waarom deze band zo’n beetje alle lokale bandwedstrijden wint waaraan ze mee doen. De band is strak en heeft een geluid wat net iets anders is dan anders, door hun aparte song structuren. Over het algemeen doet zij toch nog het meest denken aan de Schotten van Franz Ferdinand, maar de composities van With Ice zijn wat afwisselender. Al kan dat niet altijd gezegd worden van de zang, deze is soms ietwat eentonig. Maar toch, een band die boven het lokale maaiveld uitsteekt, helemaal wanneer de bassist of de gitarist zich tegoed doet aan andere instrumenten als een orgel en extra percussie. Misschien is een extra bandlid dat dergelijke zaken voor zijn rekening neemt een optie?! Het geeft de nummers namelijk net wat extra’s. Vooral op die momenten lijkt het erop dat deze band in de toekomst ook op eigen kracht Doornroosje eens zou kunnen uitverkopen. Ideeën en lef zijn er in ieder geval genoeg binnen deze band. Het publiek wordt op het eind zelfs getrakteerd op een verrassend, pompend elektronisch slotakkoord. Wanneer ze zich op deze manier doorontwikkelen gaat With Ice een mooie toekomst in het nationale bandjescircuit tegemoet! Dan is het de beurt aan The Rifles. Na vorig jaar Doornroosje vol gekregen te hebben is het ook nu weer zonder problemen gelukt. De band is ondertussen ook flink doorgegroeid: afgelopen zomer stonden ze zelfs op het immense Grolsch-podium op Lowlands. Nu was dat op dat moment misschien nog wat hoog gegrepen, Doornroosje is echter een perfecte plaats voor hen. De openers ‘Talking’ en ‘She’s got Standards’ gaan er meteen in als koek en het publiek danst vrolijk in de rondte, de teksten meezingend. De nummers van de eerste cd worden afgewisseld met vijf nummers van de nieuwe cd die later dit jaar zal verschijnen. Aan deze nummers is te horen dat The Rifles hun eigen stijl blijven vasthouden, maar dat ze hier toch weer nieuwe accenten in weten te leggen. Ze worden dan ook goed ontvangen door het publiek. Het is hun kracht dat ze dit lukt, maar in de toekomst zal het ook voor deze band opletten zijn om niet te veel in herhaling te vallen. Ook omdat de live versies van de mannen dermate goed zijn dat het bijna lijkt of de cd aanstaat op de achtergrond. Iedere noot is raak, alles is superstrak, maar het heeft als gevaar dat de band niet echt verrast. Het publiek vindt het ondertussen prima en joelt mee met ‘Peace & Quiet’ en ‘Repeated Offender’. Het prima gitaarwerk en de uitstekende zang doen weer hun werk. Het hoogtepunt vormt de afsluiter van de reguliere set ‘Robin Hood’ wat wederom Doornroosje doet kolken. Na nog drie toegiften gespeeld te hebben met als afsluiter ‘Local Boy’ moet geconcludeerd worden dat aan het publiek te horen The Rifles de bezoekers weer een uitstekende muzikale avond hebben geschonken. En ondanks dat het een weinig avontuurlijke set was, is het daar uiteindelijk allemaal om te doen. Het is uitkijken naar de nieuwe cd en naar een wederom uitverkocht optreden volgend jaar hier in Nijmegen?!