Singer-songwriter festivalletjes worden voornamelijk geïntroduceerd door een treffende sfeer te scheppen. Hierbij wordt er vaak gerefereerd aan zachte fluisterliedjes onder het genot van een Belgisch biertje of warme drankjes als koffie en thee. Herfstachtig weer maakt het beeld dan compleet. Vandaag is een dag die sterk aan deze beschrijving voldoet, ondanks dat het toch al bijna een maand lente is. Een gezellig druk CultuurCafé maakt zich op voor de Nijmeegse voorronde van Nootuitgang, een singer-songwriter wedstrijd die de afgelopen twee jaar werd gewonnen door een deelnemer uit onze gemoedelijke Gelderse stad. Bij binnenkomst staat de eerste kandidaat al warm te spelen op het podium. De aankondiging is echter nog lang niet geweest en het publiek heeft de aandacht nog vooral bij de nabesprekingen van het laatste college, elkaar, of de al drukker wordende bar. Heerlijk die studententijd! Maar na een kwartiertje is het dan toch echt de beurt aan debutant Robert Keder. Ietwat gehaast en zenuwachtig zet hij zijn eerste akkoorden in en een lied over een verloren liefde wordt met de rest van de aanwezigen gedeeld. Een enkele valse noot in zijn stem daargelaten, worstelt hij zich zonder al te grote kleerscheuren door zijn eerste nummer. De zenuwen hebben de overhand, maar het publiek wil meer en dat is te horen aan de aanmoedigingen van de grote groep fans die deze jongen heeft meegenomen. Hoewel hij het niveau met een tweede nummer niet naar een hoger niveau weet te tillen moeten de verontschuldigingen en de gevleugelde uitspraak na zijn eerste nummer (“kut”) toch echt bij dezen de boeken in. Gaat helemaal goed komen met zijn liedjes, maar wel nog wat oefenen en wat “attitude” kweken. Dianne van Houdt is als tweede aan de beurt vanavond. Het blijkt al vrij snel dat ze wat meer noten op haar zang en spel heeft dan haar voorganger. Het geheel dat zij brengt is ook wat ingetogener en melodieuzer. Het schept in ieder geval meer een sfeer die denken doet aan die treffende beschrijving van de ideale herfstachtige middag waarbij men kan wegzwijmelen bij het horen van een lieftallige stem begeleid door een synthesizer (of piano als er plek voor zou zijn geweest). Toch schiet ze wat ver door met haar ingetogenheid en weet ze uiteindelijk geen stempel te drukken op de avond. De volgende is Hoan, ofwel Howie Ching Chung, die zowel de gitaar als de toetsen gebruikt om zijn misère ten toon te spreiden. Er komt een karakteristieke stem uit deze kleine man. Het is zeker niet lelijk te noemen, maar wennen is het wel. Met zijn muzikale intro op de gitaar doet hij wel aan als iemand die weet hoe de spanning opgebouwd dient te worden totdat hij daadwerkelijk zijn gevoelens middels deze unieke stem met gans het muziekminnende studentencafé deelt. Hoan maakt met zijn sombere toon en mysterieuze houding, ironisch genoeg, een goede indruk. Na de pauze trekt Niels Gerrits van leer. Twee juweeltjes van singer-songwriterschap komen uit zijn mond en gitaar. Voor het eerst vanavond lijkt het totaalplaatje te kloppen. Een ingetogen maar aanwezige artiest met twee liederen die door merg en been gaan. Helaas voor Gerrits komen na hem nog twee gegadigden die sterk hun mannetje/vrouwtje staan. De eerste die Gerrits mag proberen te overschaduwen is Leontine Snoeren. Een frisse, knappe dame die het vanavond over een andere boeg gooit dan de wat deprimerende teksten van de andere deelnemers. Met eenvoudig gitaarspel, heldere stem en positieve uitstraling zet zij de toeschouwers (en jury, naar later blijkt) naar haar hand. Het eerste nummer is mooi. Het tweede nummer nog mooier, zeker met de toegevoegde waarde van de kunsten van een tweede zangeres. Op een klein foutje in het laatste couplet (maar dat heeft vast niemand gemerkt) een bijna perfecte show, die het voor de laatste in de rij, Martijn Mesman & Co, bijzonder moeilijk gaat maken om als eerste te eindigen. Niels Gerrits en Martijn Mesman & Co zijn vanavond geduchte concurrenten om de tweede plek, wat bij het jury-oordeel ook zou blijken. Wederom worden twee gouden chansons ten gehore gebracht. Mesman zet met zijn compagnon een gedegen show neer, wat Niels Gerrits iets minder deed. Het is dus kiezen tussen uitstraling/ambiance en de kwaliteit van de nummers. De twijfel over waar op af te gaan slaat toe in deze, dus laat de jury maar oordelen. Na lang beraad wordt duidelijk wat als een paal boven water stond: Leontine Snoeren mag zich winnares van deze voorronde van Nootuitgang noemen, met een officieuze gedeelde tweede plaats voor geduchte concurrenten Martijn Mesman en Niels Gerrits. Volgende keer beter jongens!