Zoals de bijgevoegde flyer ons mededeelt is dit een band die zich geheel toelegt op het nastreven van de succesen behaald door bands als Iron Maiden, Saxon, Black Sabbath en Led Zeppelin, kortom de New Wave Of British Heavy Metal. Het is duidelijk dat deze jongens goed naar hun idolen hebben geluisterd; de vier nummers op de demo passen naadloos in het genre. Live By The Day' heeft een spanningsopbouwende drumintro, welke al snel vervalt in een typisch classic metal gedruis met een stuwende vaste riff waar lange tijd niet van afgeweken wordt. Ondertussen schalt de zanger zijn leuzen over zijn levensstijl. Hier wordt duidelijk gemaakt hoe de band in het leven staat en hoe er met het thema leven en dood wordt omgegaan, gevisualiseerd op de hoes met de vier belangrijke fasen des levens.
Firefly heeft gelukkig ook goed begrepen wanneer de riff begint te vervelen en gooien, volledig volgens de traditie, het roer om. De ene riff maakt plaats voor de ander, als welkome afwisseling in dit openingsnummer, Bij 'Restless' is het de beurt aan de gitarist om het nummer te openen. Wederom een stuwend begin dat het nummer gelijk op snelheid brengt. En ja, wederom zit er een aantal pakkende typische themawisselingen in deze metal-opera. Floreren doet het echter niet. Vooral de zang brengt weinig vernieuwing, terwijl daar nu net het terrein ligt waar subtiele toevoegingen een nummer een eigen identiteit kunnen geven. Om de zang niet volledig de schuld te geven van het wat kaal aandoende nummer; een toetsenist of solo gitarist zou een welkome toevoeging zijn aan deze track, of misschien wel aan de band als geheel. En toen was het alweer tijd voor het een na laatste nummer.
Een goede plek voor iets totaal anders. Wellicht was het een goed idee geweest om hier een ballade te plaatsen. Niet alleen ter afwisseling van het voorgaande, maar het ging met het tweede nummer tekstueel toch al meer de gevoelige kant op. Een Firefly versie van Nothing Else Matters was misschien een mooie geweest, maar in plaats daarvan meer van hetzelfde. Weer een song met wisselende riffs, maar het trucje kennen we inmiddels wel. Dear God is niet van slechte kwaliteit, maar men proeft maar weinig avontuur. Het had onderhand wel iets anders mogen zijn. 'Depressed' opent al meer als een oude trash plaat. Fijne open akkoorden en een wat lompere ritmesectie lijken deze demo weer te willen redden van een matige en eenkennige voortgang.
Het is echter al te laat. De zang is nog steeds weinig vernieuwend of uitdagend, maar de toevoeging van enkele geluidseffecten, supersonische solo en het feit dat deze vocalist zich persoonlijk bloot durft te geven, maken dat dit nummer toch bovengemiddeld te waarderen valt. Firefly is een band die heel goed begrepen heeft waar het in de classic metal om te doen is. Zowel tekstueel, wat betreft riffs en - met zijn voort deinende thematiek - vooral qua lengte van nummers. Echter, enkele elementen ontbreken. Zoals gezegd moet de zanger absoluut meer variatie gaan brengen, iets waar hij vast en zeker de talenten voor beschikt. Een extra toevoeging in de vorm van een solo gitarist, toetsenist, of zelfs derde gitarist zou zeker niet misstaan. Kijk maar naar Iron Maiden!