De avond wordt geopend door de Nijmeegse formatie Overtref (Michael Amusah). Zijn flow ligt lekker in het gehoor en naarmate het optreden vordert, worden de beats ook steeds interessanter en de nummers wat gevarieerder. Het publiek reageert wat lauwtjes, maar bij het laatste nummer gaan de handjes in het voorste deel van Doornroosje toch in de lucht. Op zijn MySpace zijn enkele prima nummers te beluisteren van zijn cd ‘Alles Over Tref’. Overtref moet nog even doorgaan met schrijven en ervaring opdoen om op een podium als Doornroosje de aandacht goed vast te houden, maar de potentie is er zeker. Een mooie toevoeging aan de Nijmeegse hiphopscene. Dan is het de beurt aan de Nederlandse hiphoprevelatie van het moment. MC Pete Philly (Pieter Philip Monzón) en producer/cellist Perquisite (Pieter Perquin) vormen samen sinds 2004 een uiterst succesvol duo. De term 'hiphop' fungeert hier als gemene deler, maar is toch wat beperkt om de muziek werkelijk te kunnen duiden. Het is meer een smeltkroes van hiphop, jazz, soul, reggae, r&b, broken beat en klassieke muziek, en dat blijkt goed te werken. De conceptplaat ‘Mindstate’ werd al zeer goed ontvangen en met hun nieuwe vervolg ‘Mystery Repeats’ is het niet anders. Het geluid klinkt nog steeds ouderwets PP&P, maar de nummers zijn nog diverser. Doorspekt met een bataljon aan in- en uitheemse instrumenten, krijgt elk nummer een compleet ander geluid. Het is fris! 'On-Nederlands goed' zelfs, volgens menig recensent. Wereldwijd worden de twee albums inmiddels dan ook uitgegeven door het kwaliteitslabel Anti, waar ze in het aangename gezelschap van onder andere Tom Waits en Nick Cave verkeren. De band speelt vooral nummers van het nieuwe album ‘Mystery Repeats’, wat alles behalve een straf is. Tussendoor gooien ze nog wat krakers van het eerste album zoals ‘Mindstate’ en ‘Cocksure’. Het nummer ‘High Tide’ is een van de hoogtepunten van de show. Het klassieke pianospel, afgewisseld met pompende drum ’n bass, zorgt ervoor dat de voetjes van de vloer gaan. Het publiek vindt het allemaal fantastisch, Pete Philly reageert soms zelfs een beetje beduusd op de overweldigende respons. In de studio, zo krijgen we uitgelegd voor de eerste toegift ‘Clap Kick Flow’, is het 'nur' Pete & Perq, maar live is het duo uitgerust met een vaste set klassemuzikanten. Kasper Kalf op de (contra)bas, Mark van der Feen op de toetsen, Remco Keijzer met zijn werkelijk magische fluit en DJ PCM (Misha van der Winkel) voor het betere scratchwerk. De twee zelf zijn op podium vooral een duo van contrasten: waar Pete Philly een geboren entertainer is, blijft Perquisite vooral op de achtergrond, waar hij gedwee zijn laptop en cello bespeelt. Het concert komt wat moeilijk op stoom, waarschijnlijk omdat het geluid aan de zachte kant is. Met name de basgitaar/contrabas heeft hieronder te lijden. Deze staat het hele optreden minus de toegift veel te zacht, waardoor het uitstekende spel van Kasper Kalf toch een beetje verloren gaat. Naarmate het optreden vordert, wordt het wel beter. Toch mag het de pret niet drukken, de band speelt strak, Pete Philly’s rhymes rollen en tollen over de hoofden van het meedeinende, zorgeloos ogende publiek. Al met al een geweldig optreden. Ze winnen dan ook niet voor niets prijs na prijs in Nederland. Het lijkt een kwestie van tijd voor ze ook met talloze buitenlandse prijzen aan de haal gaan.