Mijn aller-allerfavorietste band heet The Love Substitutes en ze zijn vooral mijn allerfavorietste band om wat ze live doen. Vier virtuoze Vlamingen, die in allerlei bandjes alles al eens hebben gedaan, beklimmen voor een handjevol publiek een podium en doen maar wat. Leukere optredens heb ik nog niet meegemaakt. Halfwittgenstein (Nijmegen/Utrecht) deed me afgelopen zaterdag aan mijn zo geliefde Vlamingen denken. Ook hier een stel muzikanten met een wel heel ruime ervaring, die exact doen waar ze zin in hebben. En ook hier wel heel weinig publiek. In de hoop dat er nog wat mensen binnen zouden lopen wachtte het drietal een halfuur. Dat betekent dat wij al een fiks aantal Budelse Bio Bieren achter de kiezen hadden toen het optreden begon. Wij zagen er dus direct de hilariteit van in dat het niet hoorbaar was toen een deel van het drumstel instortte, omdat de muziek toch al zo klonk. ’s Middags had iemand me het optreden aanbevolen met de woorden: “op MySpace is niet te horen of ze nu aan het spelen zijn, of gewoon een gitaar laten vallen”. Mocht het bovenstaande de indruk wekken dat iedereen dit kan, dan moet ik dat toch even ontkrachten. Als er in de Onderbroek iets duidelijk werd, was het wel dat hier drie uiterst ervaren muzikanten stonden die gewoon niet wilden opereren binnen de geijkte songstructuren. Wat ze dan wel deden met die gitaar, dat sample-apparaat en dat drumstel-met-veel-bellen kan ik niet omschrijven. “Een wilde mix van noise en electronica”, schrijven ze zelf. “Drums, percussie en gitaar vormen de basis voor live samples die worden verknipt, vervormd en vertraagd. Het groepsgeluid kan zo alle mogelijke vormen en kleuren aannemen.” Het zal allemaal wel. Met mijn geringe muziekkennis en hoge alcoholpromillage kwam ik zelf niet verder dan “dit is supertof!”. Luister zelf dus maar op MySpace, of nog beter: ga naar een optreden. Magic People (uit Massachusetts) kwam in tegenstelling tot hun voorgangers met liedjes die herkenbaar waren als liedjes. Het was ook noisy, maar veel minder grillig, en het had allemaal een begin en een eind. Op MySpace zult u een synthesizer horen die af en toe voor een Residents-achtig geluid zorgt. Live klonk het ietsje anders: vooral de zang en de verschijning van de nogal theatrale zanger vielen op. En de drums. Werkelijk, mensen, wat een waanzinnig goeie drummer heeft die band! Ik geloof dat er bij dit deel van het optreden geen mensen meer wegliepen. Het kan ook zijn dat het me gewoon is ontgaan. Hoe dan ook hadden beide bands van mij veel langer mogen spelen dan ze zaterdagavond speelden. Maar ergens rond enen was het uit met de pret en begon de fase van napraten, nog meer bier drinken en uitleggen waar de Magic People kebab konden krijgen. Vanochtend trof ik in mijn tas een cd van Halfwittgenstein, en een bankbiljet van Papoea Nieuw-Guinea. Het was een memorabele avond.