De zesde editie van Arnhemse Meisjes wordt afgetrapt door Anavarin, een jonge band met al een behoorlijke staat van dienst. Hoe dat komt is mij een raadsel, maar toen ik las dat de drie heren en een meid van Anavarin als tweede zijn geëindigd tijdens de Roos van Nijmegen 2007 zorgde dat toch echt even voor een “Huh, what the f*ck! Is dat dezelfde Anavarin als ik gezien heb?”-moment. Anavarin produceert een aardig stevig geluid, maar dat geluid overstemt te vaak de leuke, maar niet hoogstaande tweestemmige zangpartijen. Even voor de duidelijkheid: Anavarin is geen kutband, maar heeft wel hard een eigen sound, podiumpresentatie en stabielere, krachtigere zang nodig. Als tweede mag Indium het podium op. Wat Anavarin nog miste aan podiumuitstraling, wordt hier goedgemaakt. Gekleed in stemmig zwart met een kek stropdasje ziet de band er gelikt uit. Het pittige frontmeisje, type Gwenn Stefani, laat zich omringen door drie ervaren muzikanten. Deze ervaring betaalt zicht uit in degelijk spel en dito nummers. Maar dat is vanavond niet voldoende voor een memorabele thuiswedstrijd. De wil en de werklust zijn aanwezig, maar gebrek aan dynamiek en afwisseling verspert de weg naar een echt boeiend optreden. Dat alles een overtreffende trap heeft, ook podiumuitstraling, bewijst de afsluiter van de avond. Als toetje worden we getrakteerd op Chicadeliq, dat nog het meest lijkt op een videoclip van Robert Palmer. Een quasi-coole zanger, omringd door drie musicerende langbenige modellen. Arty electropop wordt afgewisseld met covers van 'beroemde' Russische bands. Net als in de toenmalige clips lijkt instrumentbeheersing echter niet prioriteit numero uno te zijn. Geeft niet, zingen kunnen ze wel en vermakelijk is het zeker. De perfecte act zit er niet bij tijdens Arnhemse Meisjes VI. Wel weer drie bands met potentie. En de line up van editie VII is ook al bekend: John Coffey, Sister Johnson en 27SpeedTrap mogen op 7 december laten zien wat ze kunnen. Leve Arnhem! Leve de Meisjes!