Bij binnenkomst op het Karpe Noktem jubileumfeest is de zaal half gevuld. Of de magere opkomst te wijten is aan het kleine ledenaantal van Karpe Noktem, de verscheidene andere grote studentenfeesten in de stad vanavond, of eventueel gebrek aan promotie valt niet te zeggen. De Biarritz Boys weten de aanwezigen in ieder geval van begin af aan te overrompelen met een dikke dosis surf. De losse nummers lijken door de onophoudelijke riffs wat te vervagen in één geheel, maar voordat je het realiseert waan je jezelf in Pulp Fiction of een irreële spaghettiwestern. De vier bandleden zijn in pantalon en zwarte blouse gekleed, met de drummer in zijn korte broek als uitzondering. In combinatie met hun wit met zwarte stropdas past deze outfit prima in de huidige stagemode. Met hun old skool gympies weten ze zich te onderscheiden en wordt het relaxte imago van de surfdudes bestempeld. Het blijkt dat ze voorzien zijn van redelijk wat podiumervaring. De schaarse gevulde zaal lijkt de band niet te deren, de gitaristen maken liever dankbaar gebruik van de ruimte. Ze begeven zich meerdere malen tussen het publiek, om daar al staand of zittend in de meest rare poses door te spelen. Die interactie wordt goed gewaardeerd. Dat er een probleem is met één van de versterkers lijkt dan ook niemand uit het publiek op te merken. Halverwege het optreden wordt een rustmoment ingelast om een spreker van Karpe Noktem aan het woord te laten. The Biarritz Boys grijpen dit moment aan voor een korte pauze. De prettige informaliteit van de avond blijkt onder andere uit hun aankondiging van een verloting bij het derde nummer na de pauze. De beste twee dansers maken hierbij kans op het nieuwe felbegeerde T-shirt van Karpe Noktem. Is dit dan het moment waarop de hele zaal los zal komen? Vooralsnog gaan steeds dezelfde voetjes van de vloer. Deze uitgesproken danser is dan ook één van de winnaars. Het andere T-shirt wordt door de gitarist het publiek ingegooid, maar blijft, hilariteit alom, aan het plafond hangen. De Karpe Noktemmers zijn echter niet voor één gat te vangen en bouwen een menselijke toren om onder luid gejuich het shirt van de buizen af te plukken. De band eindigt het optreden met surfklassieker ‘Misirlou’. Het publiek is eindelijk om en geeft met luid gejuich te kennen meer te willen. Gelukkig hebben The Biarritz Boys nog een back up, die ze er met hun laatste restje energie ietwat zweterig en minder strak uitknallen. De drummer had zijn zomerse surfoutfit van voor de pauze misschien beter niet om kunnen ruilen voor een lange zwarte broek. De Biarritz Boys blijken een goede keuze voor het Karpe Noktem jubileum. Niet alleen omdat zeker de helft gewillig meedoet wanneer de gitaristen door de knieën gaan en het publiek vragen te volgen. Ook om de lading zomerse surf, die de band op aantrekkelijke wijze presenteert.