Natuurlijk bestond Oranjepop niet alleen uit een zonovergoten middag. Het vallen van de avond werd begeleid door Hasselhoff, Green Hornet, Mala Vita en Members of Marvelas. Onze verslaggeefster zocht het vertier echter niet alleen op het grote podium.

Op het avondprogramma stonden Hasselhoff, Green Hornet, Mala Vita en Members of Marvelas. Hasselhoff was als Infadels-kloon best vermakelijk, al was niet iedereen dat met me eens. Uit de mond van een toeschouwer naast me kon ik de volgende quote optekenen: “Ik zou zeggen, wat minder voor de spiegel en wat meer in de oefenruimte.” Green Hornet bracht vrolijke rock ’n roll, compleet met jolig orgeltje. Ze zijn maar met z’n drieeën, maar gaven op het hoofdpodium wel het leukste optreden van de avond.

Sowieso gold op Oranjepop 2007 het principe van ‘less is more’ (en daarom was het ook het leukst in de tipi). Mala Vita bouwde een feestje, zoals ze dat goed kunnen en zoals we dat van ze gewend zijn. Het werd tegen die tijd al aardig koud, hetgeen niet paste bij de muziek, maar het publiek op de eerste rijen lag daar niet wakker van. Zelfde verhaal voor Members of Marvelas: ook een ultieme feestband, veel mensen op het podium, publiek enthousiast, wat wil je nog meer?

Nou, misschien wil je eens wat anders dan een feestband op een groot podium, en wie dat wilde kon terecht in de tipi. Deze was op het laatste moment aan het programma toegevoegd en die actie is toe te juichen. In de tipi trad telkens één artiest op, die ofwel verhalen vertelde ofwel liedjes zong. Anneke van Giersbergen vertelde tourverhalen en bracht daarvoor kaartjes mee met onderwerpen en werelddelen. Het kaartje ‘buschauffeur’ riep al zoveel anekdotes op dat er verder geen kaartjes meer getrokken hoefden worden. Leuk die verhalen, maar toen Anneke even ging zingen werd toch duidelijk hoe we haar het liefst horen.

Johannes de Boom schijnt hilarische verhalen te hebben verteld, die maar hooguit dertig mensen hebben meegekregen, want voor meer was geen ruimte in de tipi. Ook weer hooguit dertig man kon later op de avond terecht bij Lea, die niet vertelde, maar zong. Begeleid door een gastmuzikant bracht zij haar liedjes op het moment dat het geweld van het hoofdpodium even stil lag. Zij deed dat met zoveel verve dat het hoofdpodium ons verder gestolen kon worden. Ook toen daar de slotact begon, bleef het publiek in de tipi vragen om meer. Lea echter bleef nuchter en besloot dat men hoort te stoppen op het hoogtepunt. Van mij had Oranjepop hier ook mogen stoppen. En daarom stopt de recensie ook hier, bij Lea, op het hoogtepunt.