Dat het organiseren van een avond met bands niet altijd meevalt blijkt ook vanavond weer. Om onduidelijke redenen heeft Balgior zich afgemeld. Een onverwachte tegenvaller die door Kultuurhuis Bosch gecompenseerd wordt door de toegangsprijs met een euro te verlagen. Aan Lab Rat nu de taak om de avond te openen. Deze band timmert al sinds 1999 stevig aan de weg. Hun laatste wapenfeit, een EP, dateert echter al weer van enige tijd terug. Hun muziek is doorspekt met agressie, frustatie, teleurstelling en haat, aldus hun bio. Daar is in het begin van hun set nog weinig van te merken. Hun mix van metal en hardcore klinkt nogal rommelig. Voor hardcore zijn te nummers te lang, voor metal bevat het net te veel slaggitaar op momenten dat je een spetterende solo zou verwachten. Maar naarmate de set vordert weten de veteranen er toch nog een goed draai aan te geven. Aan de inzet ligt het in ieder geval niet, want die is prima. De grote verrassing van de avond is toch wel Resystem. De band is behoorlijk nieuw, maar zeker niet onervaren in het maken van muziek. Hun stijl is het best te omschrijven als vuilnisbakkenmetal. Ze slagen erin om hun metal te laten swingen. Het trio is energiek en heeft er duidelijk zin in. Het publiek ziet dat ook en reageert enthousiast. Niet alleen muzikaal zit het wel snor bij deze gasten, ook aan het showgedeelte wordt voldoende aandacht besteed. Hun lange wapperende manen zijn daarbij een geducht wapen. Resystem wil niets liever dan live optreden en ik ben het daar helemaal mee eens. Ondanks het afzeggen van Balgior zijn er toch vier bands te bewonderen. New Morality neemt hun plaats in en blijkt een leuke verrassing. Ze zetten een lekker potje hardcore neer. Alleen jammer dat de zanger het nodig vindt om met bier en zijn microfoon te smijten. Dit komt hem op een uitbrander van het meisje van het geluid te staan. Dit soort fratsen zijn echt niet meer van deze tijd. De band heeft er echter duidelijk zin in en staat prima te spelen. Na nog geen twintig minuten zijn ze uitgeraasd. Voor wie meer wil is de mini-cd Trapped te koop. Als laatste staat Strike First op de planken. Helaas doen ze deze keer hun naam niet echt eer aan. Hoewel ze een prima zanger hebben verzuipt zijn bijdrage ditmaal in het gitaar- en basgeweld. Hun hardcore moet het toch vooral hebben van zijn energieke uithalen en dat lukt deze avond niet zo. Het klinkt daardoor wat lomp. Alsof het op een te langzaam toerental wordt afgespeeld. Jammer, een gemiste kans. Het publiek zit er echter niet mee en maakt er desondanks een stevig feestje van.