Ten Horned Devels mochten hun naam van Nijmeegse rock-a-billy trots waarmaken op het Waalpark. Met twee leden van The Red Shots in de gelederden mag worden aangenomen dat de heren over voldoende billy-bagage beschikken om flink te swingen. Startend voor een halfleeg Waalpark pakken de mannen direct uit met een stevig slappende contrabas en vuig gierend gitaarwerk. Het valt te prijzen dat de heren behalve klassieke jaren ’50 rock-a-billy tevens neobilly en psychobilly laten horen. Toch klinken juist deze tracks wat onvriendelijk en star. Het spelplezier spat van de gezichten af, toch komen sommige songs wat rommelig uit de verf. Wanneer er echter geput wordt uit het jaren ’50 repertoir, knalt het trio de speakers uit en als gitarist Gerard het op z'n heupen krijgt is er geen houden meer aan en gaan de voetjes van de vloer. Conservatisme is normaal niet aan mij besteed, maar juist het authentieke werk van de band klinkt zo lekker dat ik er bijna CDA van zou gaan stemmen. Naar het einde toe wordt de gesp van de tuinbroek nog eenmaal aangehaald en dampen de beste klanken van het Amerikaanse platteland op uit de zweetparels van de muzikanten. Komische noot aan het slot van de show bestaat uit een flinke uitschieter van de geluidstechnicus, die de schuif van de pas aangeschoven saxofonist plotseling zo ver opendraait dat er een scheepstoeter door heel Nijmegen klinkt die de aanwezigen in het Waalpark stokdoof achterlaat. Slechts op de trillingen van het geluid dansen we nog eenmaal op een kraker van de Stray Cats en herschikken we onze vetkuiven.