In het kader van de Dommelsch Locals Only tour deden Monokraft en Elstar samen met andere bands de afgelopen maanden vele optredens door heel Nederland. Meestal zal het daarbij niet druk zijn geweest. Vandaar dat ze het uitstekende idee hebben opgevat om af en toe bij optredens in de buurt een touring car te huren, deze vol te laden met fans en daarmee in ieder geval wat publiek te hebben in de zaal. Niet onverstandig, want eerlijk gezegd waren er in Uden naar schatting drie andere bezoekers buiten het meegereisde volk, al moeten we ook het sympathieke barpersoneel niet vergeten.
Nadat de Leidse band Griffin de avond had geopend, kon Monokraft het podium op. Monokraft was, met uitzondering van de zanger, in het verleden nog wel eens een beetje onzeker op het toneel. Dat is nog niet verdwenen, maar hun zelfvertrouwen is wel gegroeid. De aparte mix van ingetogen gitaarjuweeltjes, synthesizerpop, puntige rocksongs -denk aan de Pixies- en een enkele ballad blijft lang boeien. Vooral dankzij een aantal bloedmooie melodieën. Maar toch... vaak is het nog te netjes allemaal. Het mag af en toe best meer rocken, jongens. Met drie gitaristen in de band zitten daar nog groeimogelijkheden. Dat moet dan op de tweede cd maar gebeuren.
Elstar is duidelijk een stap verder in hun ontwikkeling. De podiumpresentatie is een stuk levendiger en de vrolijke uptempo songs spetteren uit de speakers. De samenzang tussen zanger en zangeres is zuiver en hun wisselwerking tilt de toch al niet misselijke songs naar een hoger niveau. Elstar houdt de glorieuze traditie van de powerpop in ere. Ook de nieuwe EP, hun tweede, mag er weer zijn. De vijf songs zijn bijna allemaal even aanstekelijk en doen denken aan Big Star, Daryll-Ann, Posies en ach waarom niet, de Kaiser Chiefs. De EP-titel "Lalala, The Mess We're In" is misschien wel een knipoog naar de meesters van de lullige refreintjes.
Puntje van kritiek is wat mij betreft dat de zangeres de tweede stem met meer durf en overtuiging zingt, dan wanneer ze de lead vocals heeft. Dat geldt zowel voor de EP als op het podium. Afgezien daarvan lijkt de tijd rijp voor een band als Elstar om door te breken, zeker nu zoveel Britse bands met melodieuze, zorgeloze liedjes hoog scoren in Nederland. De Dommelsch Locals Only Tour zit er op voor Monokraft en Elstar, maar het is alweer tijd voor de volgende labeltour. Beide bands gaan met de "Taste Some Pop: A Dying Giraffe Labelnight" de Nederlandse zalen af. Reserveer op tijd voor de busritten!