Het publiek in de Goudvishal is vanavond zeer divers. Sommige oudere jongeren hebben hun kids meegenomen om van de laatste gelegenheid gebruik te maken om ze te laten zien waar pa of ma vroeger iedere week te vinden was voordat de Goudvishal tot het roemrijke verleden behoort. De pauzemuziek is vanavond in de goede handen van Marnix, punkkenner bij uitstek. Hij zorgt ervoor dat we ons met een lekker biertje in de hand voor en na de bands niet hoeven te vervelen. Een uitstekende keuze van de Goudvishal. Het Wageningse De Tarrels mag de spits afbijten op het podium met felle punkrock. De Goudvishal is helaas nog maar mager gevuld, maar hun intro 'We are the Tarrels' hakt er gelijk goed in. Daar het publiek niet naar voren wil komen, besluit de zanger van het podium te springen om het publiek dan maar op te zoeken. Muzikaal is het niet geweldig, maar het ademt wel de juiste sfeer. De band is jong en enthousiast en heeft de juiste attitude. De set is kort maar heftig. In goed een kwartier jagen ze hun hele repertoire erdoor heen, waarbij 'Rita is Kut' tot het eerste hoogtepunt van de avond gerekend mag worden. Een band om in de gaten te houden. Als tweede is het de beurt aan The Vlerken. Na een goed begin wordt de band geplaagd door materiaalpech: de gitarist breekt een snaar. In plaats van dat ie gewoon op vijf snaren verder speelt - bij een punkband moet dat gewoon kunnen - besluit hij op zijn gemak de snaar te verwisselen, en als dat niet lukt maar een andere gitaar te gebruiken. Helaas haalt dat de vaart uit het optreden. The Vlerken spelen een vorm van punk die nog het meeste lijkt op het geluid van een voorbij razende kudde wilde paarden, maar het publiek dat inmiddels de Goudvishal aardig bevolkt, is enthousiast en daar gaat het tenslotte toch om. Een aantal baldies vormt de eerste pit van de avond. De stemming zit er lekker in. Harries '89 blijven de Harries '89, en zijn zoals altijd goed voor een uitgekiende set punkrock. Dat deze jongens al een aantal jaren meelopen is goed te horen. Uitstekend samenspel en goede meerstemmige zang! Bijna punkonwaardig, zo strak wordt er gespeeld. Na de vorige band is dit een weldaad voor de oren. Voor de gitarist Harrie King is dit zijn laatste optreden. De andere Harries zullen hem zeker gaan missen. De avond wordt op waardige wijze afgesloten door de gelegenheidsformatie Rottevis '77. Dit eenmalige project, bestaand uit (ex-)leden van verschillende oude punkbands uit Arnhem, speelt een bloemlezing van nummers van bands die in de loop der jaren op het Goudvishalpodium, of diens voorganger de Stokvishal gestaan hebben. Ruim 23 jaar punk, met nummers van o.a. Anti Nowhere League, The Briefs, UK Subs en The Queers komen in hun set voorbij. Aan alles komt een einde. Niet alleen aan de Goudvishal maar ook aan deze avond. Slechts de herinnering blijft eeuwig.