Het Nijmeegse Merleyn dient vanavond als decor voor twee regionale hiphopacts. Overtref uit Druten verzorgt het voorprogramma bij de cd-presentatie van Last Crewsaders uit Nijmegen. Het ijzig koude weer schreeuwt om een hartverwarmende performance. Het lijkt de ideale basis voor twee shows die afhankelijk van de podiumprestatie tot een oververhitte of een onderkoelde zaal kunnen leiden. Een goed gevulde zaal biedt nog geen garantie voor een uitgelaten sfeer, zo blijkt vanavond. Vanaf het eerste moment kost het Overtref moeite om de aandacht van het publiek naar zich toe te trekken en vast te houden. Vooraan in de zaal laten enkele fanatici zich nog wel van hun beste kant zien, maar het overgrote deel van de aanwezigen geeft weinig blijk van emotie in welke vorm dan ook. Een forse belemmering vormt het geluid, dat vanaf het begin verkeerd staat afgesteld en de verhouding tussen beats en vocalen, evenals tussen de frontman en zijn side-kicks onderling, gedurende het hele optreden verknoeit. Gelukkig laat Michael Amusah alias Overtref zich niet van de wijs brengen en zet hij een relaxte show neer. Last Crewsaders heeft te kampen met dezelfde problematiek. Hoewel het leeuwendeel van de aanwezigen voor de hoofdact lijkt te zijn gekomen, draait de zaal maar matig warm tijdens het optreden. Natuurlijk, als Sir Sore zijn trukendoos opentrekt leidt dat vrijwel automatisch tot applaus, maar echt van harte gaat het allemaal niet. Merleyn lijkt ingedut – bevroren, om het actueel te verwoorden. Een andere oorzaak is moeilijk aan te wijzen, want de mannen uit Mill wijken maar weinig af van hun vaste succesformule: sets van drie, vier tracks wisselen af met freestyles (inclusief terugspoelsessies), breakdancers en andere intermezzo’s. Maar misschien ligt het juist aan die beproefde methode dat Last Crewsaders de toeschouwers niet echt kan bekoren. Want hoewel de nieuwe tracks beduidend volgroeider klinken dan het oude werk, voert het drietal eenvoudigweg een kunstje uit. Routine hoeft geen tekortkoming te zijn – integendeel zelfs, maar het lijkt een schier onomkeerbaar proces als gewenning de spontaniteit in de weg begint te staan. Zeker een plaat die conceptueel zo groots is aangekondigd als The Prestige, zou live een volledig andere inslag verdienen. Last Crewsaders doet het verder overigens prima: het gros van de beats brengt de nekspieren in beweging, vooral Sir Sore raast vrijwel feilloos door zijn teksten en de mannen tonen aan na al die jaren uitstekend op elkaar ingespeeld te zijn. Vanavond laat de act zien een vertrouwde werkwijze te kunnen voorzien van een nieuw jasje, en dat is een kwaliteit op zich. Het getuigt namelijk ook van standvastigheid als een artiest vasthoudt aan de eigen conventies en wezenskenmerken. De presentatie van het kersverse Last Crewsaders-album resulteert in een ingetogen avond. Enerzijds lijkt het matte publiek nooit echt bij de les te zijn, anderzijds weten beide acts nauwelijks verwondering te wekken. Eigenlijk straalt het café vanavond meer aantrekkingskracht uit dan de zaal. En daar is onder andere het amusante meisje bij de kassa debet aan.