Terwijl de eerste regendruppels over de Avenue vallen, zet - hoe ironisch ook - Little Rain haar eerste klanken in. Zangeres Marijn Wijnands probeert direct het publiek voor zich te winnen door te zeggen dat "de Sonsbeek Avenue veel leuker is dan de Parade", helaas slaagt ze daar maar gedeeltelijk in. De verstilde liedjes van Little Rain zijn mogelijk te fijn besnaard voor het - uiteraard niet voor 100% uit Americanaliefhebbers bestaande - publiek, om deze muziek in al haar facetten te waarderen. Misschien een volgende keer MaRain, de grote versie van Little Rain naar Arnhem halen om met meer dynamiek en podiumpresentatie de boel alsnog plat te spelen? Pien Feith treedt in Sonsbeek aan met haar gitarist Melvin Wevers, de rest van de band is onder andere druk bezig pyramides te bekijken. Na een moeizame start met technische problemen (een hardnekkige brom op de monitor), kan het daarna volgens Pien "echt gezellig worden". En dat wordt het inderdaad als de regen halverwege de set met bakken tegelijk uit de hemel komt en de tent volstroomt met schuilend publiek. Dit publiek kan meegenieten van haar mooie stem die in een aantal opzichten doet denken aan Cat Power (liefhebbers moeten maar eens 'Moon Pix' en 'The Covers Record' luisteren), maar toch heeft Pien een heel eigen sound die ook over onze grenzen heen z'n weerklank moet vinden. Ze werkt er nu dus ook aan om optredens in België, Frankrijk, Engeland en Duitsland te regelen. De eer om de Sonsbeek Avenue muzikaal af te sluiten is voor Inneke23 en haar Lipstick Painters. Het podium is te klein voor het zeskoppige gezelschap, de ritmesectie moet met conga's en al zelfs naast het podium plaatsnemen. De Antwerpse cowgirl, die voordat ze haar eigen band begon vooral in garagerock en punkbands optrad, speelt vrolijke countrypop doorspekt met een stevige dosis Vlaamse humor. Goed voorbeeld daarvan is de opener 'Guitar Jesus'. Blijkbaar heeft ze van hem ook een sticker gekregen voor haar eigen gitaar ("God likes spiritual fruits, not religious nuts"). Ze weet er een vrolijke boel van te maken in de tent, met meezingend publiek en realiseert daarmee een gezellige afsluiting van de Avenue. Dat Sonsbeek Theater Avenue veel meer is dan alleen muziek (what's in a name?), zag je ook op deze singersongwriters dag. Zo liep zanger/gitarist Hans van Binsbergen draadloos tussen de danseressen van L'amour Toujours zijn mooie luisterliedjes te vertolken en kwam het meest besproken liedje van dit jaar ongetwijfeld op naam van een cabaretduo. Tot laat in de nacht werd op het terrein Pinkenbiest's loflied "Gewoon Vingeren" gehoord.