Na een welverdiende rustdag stond Siegen op het programma. Na binnenkomst bleek er geen geluidsman aanwezig. De brakke PA had twee werkende kanalen, dus onze zorgvuldig ingestudeerde meerstemmige zang kwam op zijn zachtst gezegd niet helemaal over. Een aantal Duitsers had twee uur gereden vanuit Ratingen om ons nogmaals te kunnen zien. Such dedication! Daarom een stevige show neergezet, met als gevolg dat dit de avond was waarop het vele feesten, weinig slapen, het energieke optreden en het zingen zijn tol begon te eisen. De volgende dag was onze zanger zijn stem kwijt. Rust en medicijnen ten spijt, Sander kon niet meer zingen. Na een ingelaste vergadering backstage in Barnstorf werd er besloten het optreden af te zeggen, aangezien we bang waren de rest van de tour te verkloten. De dag daarop zouden we namelijk in hometown Nijmegen tijdens de Zomerfeesten spelen en dat wilden we in geen geval missen. Het was de eerste keer in meer dan 120 optredens dat we er een hebben moeten laten schieten en we waren dan ook allemaal zeer teleurgesteld. Sander ging naar huis om uit te rusten en de band besloot om toch maar een klein instrumentaal setje weg te geven. Een gouden greep, want dankzij het veelvuldige: “Sorry, met zanger klinkt het beter, luister maar naar de cd” haalden we onze grootste cd-verkoop van de tour. Sterk staaltje marketing dachten wij zo. Wonder boven wonder was de stem van Sander de volgende dag vrijwel volledig hersteld, zodat we vol goede moed naar Nijmegen konden rijden, waar we in onze stamkroeg Café Dollars zouden spelen. De tent was goed gevuld met Vierdaagsevierders, zodat de sfeer er goed inzat. Presence of Mind kon dit optreden helaas niet meedoen, maar onze vrienden van Snatchin’ Jenny uit Amersfoort hielpen ons uit de brand. Het was een avond zoals je die alleen in Dollars ziet: luidruchtig, beschonken, heet en gezellig. De volgende dag stond ons tweede hometown op het programma: Arnhem. Bij het plannen van de tour hadden we alleen een cruciaal detail over het hoofd gezien. De Nijmeegse Zomerfeesten, die dus ook mensen uit Arnhem trekken. Dit gegeven zorgde er voor dat we voor een vrijwel lege zaal onze optredens afwerkten. Het was nog best gezellig, maar we hadden er wel wat meer van verwacht. Het laatste Nederlandse optreden werd gehouden in Musicon in Den Haag, een fijn podium om te spelen en het was kwalitatief dan ook waarschijnlijk het beste optreden van de tour. De andere bands hadden er duidelijk ook zin in, want ze speelden allemaal vol overgave, wat werd beloond met veel applaus van het aanwezige publiek. Nog één dagje rocken en het zat er alweer op. De jongens van ATM hadden zelf ook een optreden geregeld voor de tour in het Bargehuis in Brugge. Aangezien ze een lokale openingsact hadden geboekt en de Brugse rockminnende jeugd het ‘België Zingt’ spektakel op de markt wilde ontvluchten, was er redelijk wat volk op de been. De bands waren zich er terdege van bewust dat dit het laatste optreden betrof, dus er werd veelvuldig geuit dat dit zeker niet de laatste gezamelijke tour zou worden. Toen wij tijdens ons laatste nummer alle bands op het podium uitnodigden was het feest helemaal compleet. Een perfect einde van de tour!