Mijn maag knort. Het is zeven uur in het CultuurCafé, de eerste band dient zich aan. Ik kijk uit naar een snack, zie niets van mijn gading. Eten heb je toch niet nodig om muziek te luisteren, lijkt me. Ik focus me op de Funkdementalistics. Handig als de bandnaam meteen duidelijk maakt waar je aan toe bent. Funk dus. Een naam als Joss Stone dringt zich onmiddellijk op. De zangeres lijkt haar te willen benaderen in zangstijl, kleding en houding. Jammer, want een eigen stijl is minstens zoveel waard en een kek hemdje is in de winter gewoon koud. Maar goed, eigenheid valt te ontwikkelen en muzikaal gezien valt er weinig op aan te merken. Het vijftal is redelijk op elkaar ingespeeld, ze spelen zuiver en strak. De keuze voor trombone naast de standaarduitrusting is te prijzen. Alleen die valse noten bij de samenzang verdienen wat extra aandacht. Stamppot, denk ik. Deze band is als stamppot. Bijna iedereen lust het en het vult prima. Alleen wel jammer dat elke hap hetzelfde is. Nee, dan het exquise gerecht van YaYa. Met veel bandleden en een uitgebreid instrumentarium voegen ze nogal wat ingrediënten toe aan hun muziek. Gelieve niet te prakken. Bij elke hap genieten van een nieuwe smaakexplosie. Hoor ik daar een vibraslap? Is dat nou bugel of toch trompet? De muziek past het beste bij een lome zondagmiddag. De zangeres zingt laag in je oor, de piano-, bas- en gitaarpartijen vloeien moeiteloos ineen. Dit verraadt nogal wat instrumentbeheersing. Een paar van hen zijn, geloof ik, wel bekend met de jamsessies in Merleyn en Odessa. De aandacht vervliegt bij tijd en wijlen, maar dat heeft meer te maken met de chille jazzy muziekstijl dan met de uitvoering. Jammer dat de jury nogal de neiging heeft aan deze positieve punten voorbij te gaan en te veel hamert op subtiele slordigheden. De juryleden geven de voorkeur aan iets pittigers. De Supersonic Megafuckers lijken wel een goede portie chop suey te kunnen leveren. Ze doen je bij hun aanblik al naar de kraan rennen. Met drie man op slechts gitaar, vijfsnarige bas en drums, weten ze een hele bak herrie te maken. Hoewel, hun naam belooft een flinke portie hardcore punk, maar stiekem maken ze melodieuze stonerrock. Denk aan System of a Down, Life of Agony of Queens of the Stone age. Gekruid, maar niet zo heet dat je tong er verdoofd van raakt en je niets meer kunt proeven. De zanger/gitarist is niet vies van wat Brabantse opmerkingen en ludieke opleukingen. Samen met hun fans schreeuwen ze hun band tijdens de publieksbeoordeling middels decibelmeter naar het hoogste waarderingsniveau. De jury sluit zich erbij aan. De uiteindelijke beoordeling is: 70 procent koren voor de Funkdementalistics, 73 procent koren voor YaYa en 75 procent voor de Supersonic Megafuckers. Voldaan keer ik huiswaarts. Ik heb gegeten en gedronken. Mijn maag knort niet meer.