Zaterdagavond om 20.15 uur zijn de eerste tonen van Woost te horen op het Ooijpodium van De Affaire. De vijf bandleden maken trage, breed uitgesponnen gitaarrock met een flinke vleug melancholie. Het ene moment verrast de band met harde en complexe stukken om vervolgens over te gaan op simpele maar zeer rake en ontroerende melodieën. Het mooist aan Woost is de intense stem van zanger-gitarist Koen-Willem Toering. Hij houdt de boel bij elkaar als de nummers in complexiteit dreigen te verzanden. Helaas kan hij niet voorkomen dat bij een enkel nummer de verveling toeslaat. Dan is het te druk of te lang of soms zelfs beide. In die gevallen mag de Tilburgse 'emorock' wel wat compacter. Na een kwartiertje kijkt de zanger vertwijfeld naar het publiek. "Mijn vriendin zou komen kijken, maar volgens mij is ze er nog niet. Heeft iemand een kleine, rooie krullenbol gezien?" Met een treurige blik draagt hij het volgende nummer dan maar aan haar op. Het is een wonderschoon liedje, vooral door de mooie samenzang, en het heet ook nog eens 'Disappear'. Je zou er melancholisch van worden. Enkele nummers later is de dame in kwestie dan toch gearriveerd. Enthousiast wordt zij voorgesteld aan het publiek. "Nu vind ik het ook weer leuk", laat de zanger zich ontvallen. Gelukkig maar. Voor hem tenminste. Wij vonden het optreden sowieso al leuk.