Mojo en de bezetting van het Goffertpark

De groten der popmuziek overspoelen Nijmegen in juni en juli; zijn we daar blij mee?

Pieter van Megen, ,

Nijmegen bestaat 2000 jaar. (Nou ja ongeveer, dan toch. Het klinkt in ieder geval beter dan 'Nijmegen bestaat volgens de laatste stand van zaken ongeveer 1988 jaar'.) Min of meer in dit kader vinden er in juni en juli drie grote muzikale festiviteiten plaats. Mojo, onze nationale muziekmonopolist, bezet deze zomer het Goffertpark. Maar moeten we dat wel toestaan?

De groten der popmuziek overspoelen Nijmegen in juni en juli; zijn we daar blij mee?

Queen is gereïncarneerd. Voormalig Free en Bad Company zanger, Paul Rodgers, probeert Freddy Mercury te vervangen. Wat moeten we hiermee? Helemaal niks natuurlijk. Ze doen het vast voor de fans en het heeft niets met geld te maken. Bovendien wil ik zo min mogelijk kostbare ruimte aan Queen besteden. Ze komen op 10 juli naar Nijmegen. So fucking what. Maar één ding: kunnen we het niet verbieden dat Bohemian Rhapsody ooit nog op de radio gedraaid wordt? Fields of Rock op 18 juni dan. Leuk voor de liefhebber, zullen we maar zeggen. Ozzy kan eind juni hopelijk nog steeds staan en om wonderbaarlijke redenen ook nog zingen hoewel er geen enkele volzin meer uit zijn mond komt. Helmet, Slayer en Motörhead bestaan blijkbaar ook nog steeds en met Mastodon is ook de hipste band in metalland binnengehaald. Nu nog collega-hipsters Dillinger Escape Plan en het herboren Judas Priest toevoegen en we hebben een line-up die op zijn minst voor een miniaardbeving kan gaan zorgen. Maar wacht even. Is het dan allemaal koek en ei op de Goffertwei? Komt er nergens maagzuur naar boven? Wekt de komst van de allesverslindende kapitaalmachine Mojo naar ons wonderschone Havana aan de Waal helemaal geen onsmakelijke gevoelens op? Natuurlijk wel. Gelukkig valt over het hoofdspektakel deze zomer, het belachelijk getitelde Rockin' Park, nog flink wat gal te spuwen. Bijvoorbeeld over de komst van Lenny Kravitz. Laat die uitgerangeerde ex-hippie alsjeblieft zijn eigen sieradenlijn beginnen en mij niet lastig vallen met zijn verlepte gekwijl. En wat te zeggen van Jamie Cullum. Het blaag weet popklassiekers zo vakkundig te verkrachten dat ze op Sky Radio te horen zijn. En tot overmaat van ramp is het zouteloze gemekker van Keane te horen. Dit alles wordt, om het af te maken, gesponsord door godbetert fuckin' Yorin. Dit stinkt uiteraard naar commercie. Het meest rottende soort van allemaal: commercie zonder visie. Mijn muziekhart komt in opstand tegen zoveel zielloos geprogrammeer en gesponsor. Het interesseert Mojo niet eens hoeveel mensen er op het festival komen. Ze beweren ook tevreden te zijn met 40.000 bezoekers in plaats van de 50.000 die erin kunnen. Zou Mojo soms denken: "Tja... We hebben een stad die wel in is voor een feestje, een locatie die toch al een teringzooi is nadat een kudde zwarte schapen er heeft lopen grazen, en een week later moeten al die bands toch in België zijn... Weet je wat? We organiseren tussendoor gewoon nog even zo'n festivalletje. En die aardige mensen van Yorin vonden het ook wel lekker klinken: Yorin' goes Rockin'. Gouwe slogan, natuurlijk. Kunnen ze doen alsof ze weten wat goede muziek is." Nou, ik hoop dat er niet eens 20.000 mensen komen. Dan heb ik tenminste meer ruimte om van Nine Inch Nails te genieten. Gelukkig heb ik een kaartje gekregen zodat ik het kwaad van binnenuit kan bestrijden. Als u me zoekt op 26 juni: ik ben diegene die met een biertje in zijn hand Lenny Kravitz staat te moonen terwijl hij "DOOD AAN DE COMMERCIE" scandeert. Tot dan.