2018 zit erop. We moeten verder. Gemeente Leeuwarden komt met een nota over broedplaatsen, jonge makers staan op om hun kansen te pakken, kwartiermakers sturen het proces om tot een concreet plan te komen voor 2028. Allemaal stuk voor stuk mooie ontwikkelingen.
Maar jongens. Slaan we met z’n allen niet een beetje door in al het gepraat over broedplaatsen? Er was een meeting met jonge makers waarin de hoofdmoot leek: “WIJ MISSEN EEN BROEDPLAATS”. Daarvoor was er een meeting van de zelfbenoemde “Creatieven van Leeuwarden” waarin de conclusie leek: “DE GEMEENTE DOET NIET GENOEG VOOR ONS”.
Toen ik in Rijeka, Kroatië (ECoC 2020) zat voor een uitwisselingsproject, viel me een ding enorm op: de vechtlust. Als men daar iets wilt, doen ze het gewoon. Technofeesten in een vervallen fabriek, punkkelders in hetzelfde gebouw als het hoofdkantoor van het culturele hoofdstad-team, street-art, pop-up galeries in leegstaande panden: het was simpelweg onmogelijk om door de stad te lopen en deze dingen niet tegen te komen. En denk maar niet dat dit allemaal gestimuleerd werd door de overheid. Sterker nog: De overheid daar doet helemaal niets voor de creatieve sector.
En misschien is dit wel de kern het succes van deze creatieve sector. Soms denk ik dat wij het te goed voor elkaar hebben en daardoor een klein beetje lui geworden zijn. Er is bij ons geen noodzaak om te vechten. En dus vechten we niet. We praten alleen.
Volgens mij kan het heel simpel zijn, als we het zo gaan aanpakken:
-
De gemeente moet de boel minder willen sturen/controleren. Dit zorgt namelijk voor inperking. Dat broedplaatsenbeleid: super dat jullie er over nadenken, maar faciliteer, geef een sleutel en laat het daarna los. Ga je niet mengen met de invulling van de makers. Want dan krijg je jaren zeventig feesten. En daar schieten we allemaal niets mee op…
-
Makers: KOM IN ACTIE. Hou op met excuses maken waarom je niet aan de slag kunt omdat er geen broedplaats in Leeuwarden te vinden is. Als je een broedplaats wilt: start er een. Desnoods in de achtertuin van je dove oma en als het nodig is door af te wijken van de regels.
In een podcast van Seth Godin (wat een baas, ga hem volgen) heeft hij het over “How to Get Picked”. Wat hij hiermee bedoelt, is dat een jonge generatie opgroeit met de mindset dat we uitgezocht moeten worden om succes hebben. Hoe ons (ik ben ook jong) keer op keer verteld wordt dat ons succes afhankelijk is van anderen. Conclusie van zijn verhaal: doorbreek dit patroon. Als je iets wilt bereiken, doe het. Ontwijk de onmogelijkheden. Willen we meer feestjes? Ga feestjes geven. Desnoods op een stuk afgesloten snelweg waar toch niemand last van je heeft... Wil je een broedplaats? Vind een manier waarop je kunt doen wat je wilt doen.
De NDSM-Werf, het Stroomhuis, Paradigm, Paradiso: allemaal voorbeelden van bijzondere en waardevolle plekken die stuk voor stuk niet zijn ontstaan door de regeltjes te volgen…