#MADNES19: Op zoek naar de heetste plek op Ameland #MADNES19: Op zoek naar de heetste plek op Ameland

‘Vier uur. La Molina.’ popt er vrijdagochtend op in de groepsapp die ik heb aangemaakt met MadNes presentator en denktank Johan Schoterman en 3VOOR12/Friesland fotografe Jessica Tuinstra. Tijdens het gesprek met Johan op een terras in Akkrum (hoe waren we daar ook alweer beland?) over zijn ‘MadNes gevoel’, vertelt hij al mondjesmaat over een nieuw project dat uit zijn koker komt. Eigenlijk wil hij het geheim houden, maar goed… de man zijn tweede naam is Enthousiast, dus ook op die avond kan hij zich bijna niet inhouden en zit hij al wiebelend op de stoel. Dat enthousiasme slaat al snel over op mij en Jessica en we besluiten Johan gedurende het festival te volgen (lees: stalken) om er dan maar achter te komen wat hij allemaal bedacht heeft.

Om vier uur stipt melden we ons op vrijdagmiddag bij minireuzenrad La Molina op de middenplaats van het terrein. Zijn vrouw Marita vangt ons op en begint naarstig haar man te bellen. “Ja, net was hij hier nog… Maar goed, je weet maar nooit waar hij ineens uithangt, haha.” Na een paar minuten duikt hij op en stappen we de Molina in voor een paar rondjes ontspanning onder het genot van een Sangria. En inderdaad, Johan had gelijk. Het is een goed begin van een hectisch weekend MadNes. Even die rust pakken, wat voor je uit staren, een beetje kletsen, naar vrienden en bekenden zwaaien en je mentaal voorbereiden op het feest dat komen gaat.

Want dat het feest wordt, is vrij snel duidelijk als we ‘s avonds een houten ‘schuur’ binnenstappen achterop het MadNes terrein. Met een groot bord waarop Satan’s Buurtcafé geschreven staat, lopen we het domein van Johan en zijn vrienden binnen. Hier gaan we twee avonden raggen, grunten, crowdsurfen, moshen, zuipen, nat en blij worden, blijkt achteraf. 
 

Met het hilarische Grunten voor munten wordt direct de toon gezet. Zowel een aantal dames als heren persen de lucht vanuit de krochten van hun lijf via de keel naar buiten. Het zogenaamde grunten is een techniek die niet discrimineert en genderspecifiek is, als blijkt dat een ogenschijnlijk timide dame uiteindelijk als winnaar wordt uitgeroepen op de eerste avond. De sfeer kan vanaf dat moment eigenlijk al niet meer stuk.

Op vrijdagavond staat de Heerenveense grindcore formatie Stoma op het programma, gevolgd door de immer vermakelijke X-Raiders. Ik probeer altijd zo weinig mogelijk in clichés te schrijven, maar in dit geval kan ik het niet anders verwoorden dan dat het dak er toch echt afgaat tijdens de optredens. De beunhazen van MadNes hebben een solide constructie neergezet, maar op sommige momenten houd ik mijn hart vast. Dat we qua publiek te maken hebben met fervente waaghalzen zoals bmx’ers, surfers en skaters blijkt wel uit de halsbrekende toeren die worden uitgehaald op, naast en boven de hoofden van de aanwezigen. Af en toe zie ik Jessica even buiten de tent opduiken, happend naar adem terwijl ze checkt of de lens van haar camera nog goed zit. Moedig duikt ze vervolgens de schuur weer in om het gebeuren vast te leggen.

Johan horen we in de avond alweer vanaf de andere kant van het terrein schreeuwen, als we aan komen lopen voor nog een avond Satan’s Buurtcafé. De ontembare energie van deze man is met geen pen te beschrijven. Ik maak me op een gegeven moment moederlijk zorgen om zijn stembanden, want die tergt hij urenlang op een avond. Blijkbaar doet hij dit al jaren, dus ook dit weekend zal het verder wel goedkomen. Dus ik laat mijn moederlijke zorgen die avond maar weer los en laat weer een serie grunters mijn trommelvliezen pesten. Vanavond gaat een jongeman met de munten er vandoor en trakteert Johan na afloop van de meisjesronde de dames op een biertje. Heel sympathiek allemaal.