#FF17: naar Freeze met SWEETGODANIMALS #FF17: naar Freeze met SWEETGODANIMALS

Als er nog drie dansers zich bij het collectief voegen is de sportschool compleet. Discopompen, zo heet de sport die we straks gaan aanschouwen. Bo Oskamp – ook te zien als danseres in de video van In Your Mind – en kornuiten Rosa Los en Koen Visser zijn nu nog in dikke truien gehuld, maar zullen het spoedig wagen om in foute badpakken en kleurrijke maillots een aerobics les in te zetten om het publiek op Freeze wat op te warmen.

SWEETGODANIMALS, vaak liefkozend afgekort tot Sweetgods, kenmerkt zich door dromerig galmende gitaren, afgetopt door Stefan’s lijzige zangpartijen. Door zijn stemgeluid, uitspraak en voorkomen – warrige haarcoupe en excentrieke kledingkeuzes – rijst mijn vermoeden dat Stefan vanuit een tijdsgat in Dokkum terecht gekomen moet zijn. Een abductie vanuit Manchester eind jaren ’80, toen de Joy Divisions en gevolg stilletjes plaats maakten voor acid house movement met onder meer A Guy Called Gerald, 808 State en Happy Mondays. Manchester werd daar destijds niet minder depressief om, maar de beats maakten het leven wel een stuk dansbaarder. Het is moeilijk om stil te staan op iedere band die de Madchester-vibe – bewust of onbewust – in leven houdt.

Handen en stemmen!
In de woonkamer van familie Van De Werken, waar het wél behaaglijk is, neemt Stefan het woord. Hij legt uit wat we vanavond kunnen verwachten en laat ons ter inspiratie nog één van zijn grootste helden zien. Mijn alinea over Britpopinvloeden valt in het water als Boorsma een video opzet van een festival in Groningen. De artiest: Frans Bauer. “Kijk eens hoe hij het publiek bespeelt, echt een rasartiest hoor!” In beeld zien we hoe honderden uitzinnige huisvrouwen en pensionado’s wild de schouders uit te kom klappen als Bauer roept: “Handen boven het bolletje!”

Als we na het eten (ik heb nog nooit zo'n grote pan pasta gezien, maar dat terzijde) toch écht moeten gaan inladen, bedenkt Stefan zich dat hij nog lampen wil ophalen voor wat extra sfeer. Hij blijft een eeuwigheid weg, maar als hij terugkomt heeft hij een strak-in-het-pak gehesen Johan bij zich: “Zo, wat zie jij er uit!” roept Mathijs, die zich vervolgens de rest van de avond verplicht voelt om deze flapuit opmerking recht te zetten door onnoemelijk vaak te herhalen dat Johan er echt wel goed uit ziet.

Het staat goed vol in het café als de band aan hun set begint. Het publiek lijkt onder de indruk van de demarrage voor het podium, maar in deze rumoerige ruimte valt het kenmerkende geluid van de eenzame fietser zoals ik het in de oefenruimte zo indrukwekkend had gevonden helaas weg. Na twee nummers wordt Rick weer van zijn fiets geholpen en de rollerbank aan de kant geschoven zodat het publiek ietsje naar voren kan komen. Niet voor lang want halverwege het nummer Values staat daar dus ineens ‘Team Discopomp’ te rekken en strekken. “Ja-ha, ik zag dat er nog niet genoeg gedanst werd dus we komen jullie even een beetje opwarmen!” tettert Bo door haar haperende headset. Gelukkig is de meid niet op haar mondje gevallen en is ze ook onversterkt wel tot halverwege het café te horen. Haar enthousiasme en dat van haar meegebrachte linker- en rechterflank werken enorm aanstekelijk en er volgt een heuse aerobics sessie waar de ongetrainde kroeggangers morgen spierpijn van zullen hebben.

Terwijl alle ogen op de fitgirls (en boy) gericht zijn, heeft de band tijd om stiekem een wel heel bekende riff in te zetten. Jahoor, als de dansers de spotlight verlaten is het moment daar: Heb je even voor mij klinkt door de mengemoes van jengelende gitaren. Een Frans Bauer cover geheel in Sweetgods-stijl. Even een momentje om er om te lachen en weer door. Na de sporters, blijven alleen de kasten en de taperecorders over als props op het podium. Omdat de band en de meegebrachte gastartiesten al zo veel is om naar te kijken, valt het eigenlijk niet op dat het podium ook is versierd. Het gecreeërde huiskamereffect komt daarom maar weinig over. Wellicht bracht het in- en uitladen en de aangereden enkels van caféklanten die vonden dat ze niet aan de kant hoefden, al wel voldoende showelement. Dit en meer, wordt 's nachts nabesproken in stamkroeg De Lantaarn waar de sfeer overwegend euforisch is. Terecht, want na een lange dag werken heeft SWEETGODANIMALS een belachelijk leuke show neergezet. Performance van de eeuw? die inzet was misschien wat overdreven, maar wel een spetterende afsluiter van 2017, ook zonder vuurwerk!