‘Come on sugar, it’s time to rock!’ luidt de aankondiging van de eerste editie van Sugarfest; een nieuw showcase festival voor alternatieve rock bands uit het Noorden. Voor acht ekkie waren er op 30 augustus maar liefst víjf bands te zien in de EM2. We praten je graag bij over deze avond.
TOO SLOEG EN DE WATJONGS
Precies een jaar geleden vond de band Too Sloeg En De Watjongs het levenslicht. Joey Brakeboer a.k.a. Joey Homeless en Mathieu Tendron a.k.a. King Sloeg vonden elkaar in hun liefde voor muziek, bier en geouwehoer. Volgens de twee Friezen moeten we het leven allemaal niet te serieus nemen. Gesterkt door Stijn Heida (Stinky Stijn) op de bas en Danny ‘the manager’ van der Mei op drums stond het viertal in december 2023 voor het eerst op de bühne. Al ligt de muzikale basis van de formatie vooral in de hardcore-rock, ze weten ook prima hun draai te vinden in funk en reggae.
De band zet samen een sfeer neer dat zowel jolig als punk is. In het Fries, Nederlands en Engels komen gezellige verjaardagsonderwerpen zoals MILFs, seks, Facebook en sos op sleutels voorbij. Moet kunnen toch? We zouden eens vaker op een luchtige manier moeten kunnen schreeuwen over alles wat we wel en niet leuk vinden. De vijfkoppige band lijkt alles te geven om deze avond goed af te trappen en vooraan wordt ook zeker gedanst. Goeie chemie, leuke interactie en een prima opener voor deze eerste editie van Sugarfest.
BLISS
Het zijn wellicht de jongste mannen die vanavond in de EM2 spelen, maar Bliss timmert al zo’n 5 jaar aan de weg. Hun wortels liggen in de grunge, maar na te vaak vergeleken te worden met een van hun inspiraties, Nirvana, besloten de heren dat het tijd was een authentieker geluid te ontwikkelen. Zo vond de invloed van indie en pop hun weg in de sound van de band. Dit maakt dat deze band de meest toegankelijke is van vanavond. De vocals van frontman Jordan Osman zijn zonder twijfel uitstekend te noemen, met een goed bereik en een rauwe rand die binnen het rockgenre zeker niet misstaat. Ook technisch zit de band goed in elkaar. Waar het schuurt blijft dan toch het ‘karakter’. Het rockt, het klinkt goed, de eerste nummers voelen generiek aan. Máár! Wanneer Osman en de heren van Bliss hun nieuwste single spelen, spreekt deze van meer persoonlijkheid en gevoel.
De band begon al jong samen te spelen en blijven zich voortdurend ontwikkelen. Met optredens in Hedon, Vera, Noorderslag en dit jaar nog de aftershow van Racoon in AFAS, zijn Osman en co hard op weg naam te maken. En zoals dat bij groei gaat, vindt je jezelf wel in dat proces.
PULSE
Wie zich ook laat inspireren door punk-, grunge- en rock&rollpioniers zijn de leden van PULSE. Het moet voelen als vroeger, als ‘echte’ rock en roll zoals die van de Rolling Stones, Herman Brood en - jawel - Nirvana. Tijdens de opbouw van een andere set beraamd zanger Daan Pols samen met bassist Chris Lammers een plannetje: “Bij Sommelier gooien we de hele bende aan de kant en doen we een moshpit”. De bende is nog veel te tam, vinden ze. Het lijkt wel een transformatie. Zodra de blonde zanger de kuil instapt en zijn grunge persona aanneemt, is hij zowaar een ander mens. Met een aangename schorheid, gespannen spieren en bakken energie werkt hij zich door hun set. Al spelen de heren nog maar anderhalf jaar samen, is er onderling een leuke, broederlijke dynamiek te merken.
Ook Lammers mag zijn plek innemen met het persoonlijke, Nederlandstalige nummer ik weet niet waar ik heen ga, welke een serieuzere inslag heeft en wat rust in de set bouwt. Maar dan Sommelier: het publiek wordt keurig voorbereid op wat er staat te gebeuren, en zodra het startschot is gegeven duikt er een enthousiaste menigte in de kuil van de EM2. Een bezoeker springt door de bekabeling van gitarist Jan de Schiffart, welke vanaf dat moment ‘unplugged’ is. Iemand anders dondert bovenop De Schiffart terwijl hij de boel probeert te herstellen. Verdedigend schiet de frontman van Statera, die iets hiervoor een uitstekend optreden heeft gegeven, de kuil in om zowel de gitarist als alle techniek die daar in de hoek ligt, te verdedigen. Als de boel op orde is speelt De Schiffart strak mee alsof er niks is gebeurd. Het had verkeerd kunnen gaan, maar dat ging het niet, dus dit was harstikke mooi.
Pulse is gevarieerd en weet telkens de crowd op een andere manier in beweging te brengen. Zo slaat het surfrocknummer Dance ook goed aan. Het is terecht dat er we want more wordt gescandeerd. “Ik ben kapot” lacht Pols. Maar oké, na een pleeeeease nog een cover van The Troggs dan.
Alleen Dan and The Middle Men nog over om deze avond met een knal af te sluiten. De winnaars van de Kleine Prijs winden er geen doekjes om en bewijzen nog maar eens waarom ze vorig jaar de eerste plek hebben weten te veroveren. De Northern Altrock Brigade heeft met Sugarfest een event op poten gezet voor alle liefhebbers van rock, punk, indierock, alternative, luid, chaotisch, en niet-mainstream-top-40. Een plek voor bezoekers om aanstormend talent te ontdekken. We kijken uit naar wie we misschien volgend jaar in de kuil mogen treffen.