Met het uiteenvallen van Manu Armata en het in diepe slaap verkerende 13STEPS is de Friese hardcorescene zijn volledige eredivisie kwijt geraakt. Gelukkig ontstond uit de as van de eerstgenoemde een nieuwe troonopvolger: Boneripper. Zij laten eind januari de debuut ep ‘Vengeance And Forgiveness’ los op de mensheid. Een bruut, hard en vooral compact werkstuk, met veel herkenbare momenten.
Na het vertrek van gitarist Erik de band begin november van 2022, komt er een eind aan vijftien jaar Manu Armata. De snarenplukker is mede-oprichter van de band en de andere bandleden vinden het daarmee niet gepast om onder die naam door te gaan. Nu is er Boneripper; een nieuw ontvlambaar geheel, dat ook leden van 13STEPS en Bladecrusher in de gelederen heeft.
Single Lone Wolf liep al iets voor de fanfare uit, dus we hadden direct in de gaten hoe deze nieuwe groep klinken zou. Hard, furieus, met vlagen melodieus, maar vooral alles vernietigend. Hardcore met diepgang zoals het hoort. Met een goed oor in het verleden, zonder dat het ergens gedateerd klinkt. De riffs, de breaks; het is herkenbaar, maar fris. Dat kan je wel overlaten aan deze veteranen. Drummer Kees-Jan, bassist Douwe en gitaristen Jeljer en Daan trekken een betonmuur op waar zanger/grunter/frontman WD zich compleet op mag uitleven. Hij is echt een beest achter de microfoon en geeft het geluid net dat beetje meer. Fake Crusade is een van de beste nummers op het kleinood. Voor de duidelijkheid, er zit geen slecht nummer tussen, maar deze track draait heerlijk op een fantastische groove die de woedende ondertoon enkel maar aanwakkert. Religie is altijd een dankbaar onderwerp om eens lekker tegen tekeer te gaan. En deze Noorderlingen doen dat in deze ziedende en cynische song.
Vengeance And Forgiveness is een compact, maar erg sterk debuut geworden. Met precies de in your face teksten die zo horen bij de hardcore. Natuurlijk hoor je er Manu Armata in terug, maar dat mag. Dat is niet meer dan een eerlijk eerbetoon. De koning is dood, leve de koning. Luister ook maar naar Iced Lies, met een goed gekozen John Wick-sample. Die nog maar eens onderstreept dat het de groep menens is. Deze nuchtere Friezen zijn eigenlijk in alle songs pissed off, maar zeker in deze track, evenals in afsluiter Poisoned Mind. Als je met al deze energie een lamp zou kunnen laten branden dan heeft Harlingen een jaar lang gratis licht. Deze band komt natuurlijk niet helemaal uit het niets, maar katapulteert zich wel direct naar de top van de Nederlandse hardcorescene. Neem dat maar aan. Met hun vorige bands hebben de leden opgetreden van Oostburg tot Winschoten en een goede live-reputatie is het enige wat deze houthakkers nog missen. Dus op naar veel live-shows, en een full length album.