De vanuit Workum opererende vier rockers van FILO hebben hun strepen inmiddels wel verdiend in de lokale muziekscene. Er werd jaren lang in verschillende bands gespeeld en men musiceerde voor theaterstukken. In de huidige bezetting nam FILO – hetgeen staat voor First In Last Out – al eerder een cd op. Nu is er dan het nieuwe album Fuel For Life. Op 14 juli presenteerde de formatie zijn verse langspeler aan het publiek, middels een optreden bij sociëteit Noordeinde in Workum.

De uitnodigend ogende, fraai vormgegeven cd digipack doet op voorhand professioneel aan en prikkelt de nieuwsgierigheid naar de rock die erop wordt geëtaleerd. De bio van de band laat weten dat Workum en omgeving veel bandjes kent die in de weer zijn te oefenen, te spelen en muziek te bedenken. FILO verkoos daarom ook niet voor niets de albumtitel Fuel For Life. "Muziek zorgt voor energie", aldus zanger Gerard de Boer. Geheel mee eens, een waarheid als een koe.

Een zomers aandoend sfeertje komt je tegemoet op albumopener Love In Technicolor. Luchtige, ongecompliceerde klanken poprocken gemoedelijk weg. Een lekker neergezette groove en enige losse feel gitaarpingels zijn goedwerkende troeven bij de kabbelende zang van zanger/slaggitarist De Boer. Hoewel al gauw duidelijk is dat zijn vocalen wat vlak overkomen en daardoor enige kracht missen. Het zal een terugkerend ´euvel´ zijn op het album. Dus niet direct onoverkomelijk en later op het album revancheert hij zich daarin ook meer.

© FILO / Soundcloud

FILO - Fuel for Live

Het licht dramatische Earth spreekt zijn zorg uit over de huidige gesteldheid van onze aardkloot. Wat Iron Maiden gekleurde twinpartijen van de gitaren brengen avontuur aan in een compositie die verder opnieuw doeltreffend en vlotjes doorrolt. Een nummer waarin de band het ge-avonturier mogelijk nog nader had kunnen uitwerken. Het is nu wat aan de korte kant; er zou misschien meer in hebben gezeten.

FILO rockt frivool door met de naamgever van het album. Het navolgende Dancing For You leidt dan ietwat flauw en overbodig in met ´one, two, three, four!´, maar wijst inmiddels wel uit dat de heren oog en oor hebben voor het schrijven van compacte, puntige liedjes met duidelijke kop en staart. Nummers waarin pop vaak goed om de hoek komt kijken, vooral af te leiden uit de refreintjes die nog weleens een meezinggehalte kennen.

Evenals Earth gaat het ritmisch hoekige It Never Stops vervolgens net weer te vroeg voorbij. De leuk opsierende bluesy leads van gitarist Jeroen de Haan daarin zouden meer  tijd en ruimte zijn gegund. Zijn ´garnering´ misstaat sowieso niet in het songmateriaal van FILO en zou in verder uitgewerkte vorm de soms net wat te sober opgezette songs iets extra kunnen geven.

Het prettig prikkelende I Just Want To Let You Know  leent zich wederom prima voor een gezond staaltje meezingen. Het heeft een beetje een Foo Fighters zweem over zich heen hangen en zoekt, via pittig rockende gitaren, nadrukkelijk diepte op. Ook De Boer lijkt in deze track in zijn zang een stuk schroom van zich af te gooien.

'Het wijst wel uit dat de heren oog en oor hebben voor het schrijven van compacte, puntige liedjes met duidelijke kop en staart'

'De echte prijsschieters zitten vooral in de tweede helft van de langspeler'

© Oscar Anjewierden

De echte prijsschieters van Fuel For Life zitten dan toch vooral in de tweede helft van de langspeler. Na I Just Want To Let You Know zijn ook Stop Moving en I Want It All (bonustrack en reeds in 2013 opgenomen) als albumhoogtepunten aan te merken. Tracks met namelijk een slagje meer punch en bijtende riffs dan het gros van het albummateriaal. En een Stop Moving dat lichtelijk gedrengd in stoner à la (oude) Queens of the Stone Age en gewapend met onder andere scherpe Velvet Revolver-achtige riffs ook mooi rockend de diepte in vliegt.

De slotsom mag zijn dat FILO een degelijke, prima rockplaat heeft gemaakt. Eén die ook goed uit je speakers schalt. Oké, misschien soms een beetje droog in de geluidsbeleving. Maar met ervaren rot Milan Ciric (van de befaamde Sing Sing Studio in Metslawier) als verantwoordelijke voor het leeuwendeel van de albumopname, is er eigenlijk geen vuiltje aan de lucht. De nummers hadden in het algemeen nog wel iets spannender mogen klinken en grotere bravoure mee mogen krijgen, zoals op die laatste drie tracks meer het geval is. Daarentegen ontpopt FILO zich op Fuel For Life zéker als een strak spelende band, met kundige liedjesschrijvers die heel prettig wegluisterende poppy rocksongs weten  af te leveren. Bij een volgende plaat graag een nog wat hogere dosis muzikaal avontuur erin stoppen; eerder nog durven van een bepaald songstramien af te wijken. Moet allemaal goed komen, daarvoor heeft FILO genoeg kwaliteit in huis. Fuel For Life bewijst dat zeker.