Saybia speelt vanavond in Neushoorn voornamelijk materiaal van No Sound From The Outside, zo ook het openingsnummer Airplanes & Submarines. Het opbouwende, bombatische Down is daarna aan de beurt. Zanger Søren Huss zet na Down een rustig nummer in. Helaas wordt hij plots onderbroken door iemand die een ander nummer wil horen en waarschijnlijk iets teveel bier heeft gedronken. Huss stopt even en vraagt wat de man zei. Het antwoord verstaat hij niet en hij gaat daarna gelukkig vrolijk verder met de set. No Sound From The Outside is het laatste nummer voor de pauze. Af en toe kraakt de stem van de zanger. Het zij hem vergeven want het klinkt nog steeds goed.
Eigenlijk zou deze show plaatsvinden op 23 oktober 2016. Wegens ziekte, zoals op de Facebookpagina vermeld, is het verplaatst naar 7 januari 2017. Saybia speelt drie shows achter elkaar in Nederland waarvan Neushoorn de tweede is. De band gaat alweer 24 jaar mee. Na een pauze van acht jaar heeft Saybia een nieuw album opgenomen in 2015: No Sound From The Outside. Zouden de mannen uit Denemarken nog steeds het publiek kunnen vermaken en muzikaal tot hun recht komen?
©
Ronald de Jong
Het eerste nummer na de pauze is Untitled. Deze begint met een instrumentaal intro dat enige minuten duurt. Hierbij droom je helemaal weg. De zang valt in en klinkt wat schor en gebroken. Dit past bij het nummer, het zorgt voor meer drama. Dan klinkt er ineens een goed op zijn plek vallende gitaarsolo. Gitarist Kasper Rasmussen steelt tijdens dit nummer de show en er klinkt na zijn solo dan ook een daverend applaus. Rasmussen laat bij bijna elk nummer zijn muzikaliteit zijn. Wat opvallend is, is dat ieder bandlid behalve de bassist meezingt met de tekst. De bassist is nauwelijks te zien achter Rasmussen en Huss.
Naarmate de set vordert spelen de Denen meer materiaal van oudere albums zoals één van de bekendste nummers Miracle in July, Angel en The Second You Sleep. Voordat Saybia het laatstgenoemde speelt, vertelt Huss een ongeveer vijf minuten durend verhaal over hoe dit nummer is ontstaan. Dit duurt net iets te lang, hoewel er wel positief wordt gereageerd. Aan het eind van zijn monoloog wordt er geklapt en gelachen. Huss gaat alleen achter de piano zitten voor het nummer The Day After Tomorrow, wat niet gebruikelijk is. Normaliter is dit een opbouwend nummer, deze keer is het wat intiemer. Eindelijk is het muisstil in de zaal, na eerdere incidenten met mensen die te hard schreeuwen of praten tijdens rustige nummers. Het laatste nummer van de set is I Surrender waar meteen het publiek meezingt. Als Saybia stopt met spelen, zingt iedereen verder. De bandleden kijken toe hoe het lied voor hen wordt gezongen.
Hoewel de stem van Søren Huss af en toe wat kraakt en vastloopt, is het een geweldig optreden. De uitverkochte zaal heeft tot het laatste moment meegezongen met de melancholische liedjes van Saybia. Op de vraag of de mannen van Saybia het publiek nog kunnen vermaken en muzikaal tot hun recht komen? Jazeker. Door de droge humor van Huss en het ongelofelijk goede samenspel tussen de bandleden is menig bezoeker, al dan niet iedereen, die avond gelukkig gemaakt.
Gezien
Saybia
Neushoorn, Leeuwarden
Zaterdag 7 januari 2017