Met een helder gitaarlijntje gaat opener Here I Go van start en brengt het nummer de luisteraar direct terug naar de jaren negentig. Het tijdperk van house, R&B en natuurlijk punkrock in de vorm van The Offspring en NOFX. Twee bands die Captain Disco zeer zeker beïnvloed hebben. Gitarist Dennie Barentsen perst er een lekkere solo uit die mooi overloopt in de brug naar het laatste refrein. Het is een pakkend openingsnummer en zit ondanks een standaard opbouw toch lekker in elkaar. My TV gaat in dezelfde lijn verder, maar ligt net even iets lekkerder en qua sfeer beter in het gehoor door de koortjes.
De nasleep van een relatiebreuk wordt beschreven in het iets meer ingetogen Happy Ever After. De tekst is niet lastig te volgen en lekker simpel door het repeterende “You think you don’t know me anymore, and happy ever after came to soon”. Het nummer kent weinig muzikale hoogtepunten en leunt meer op de tekst. Freight Train daarentegen, is weer precies het tegenovergestelde. De tekst leunt op de muziek met de terugkomende kreet “I’m coming down like a freight train burning down the line”. Dit nummer en opzwepende tekst zal het zeker goed doen tijdens live shows. Ook hier is het Offspring-gehalte bijzonder hoog, en sijpelt er hier en daar ook wat rock-’n-roll doorheen.
Dat de jongens van Captain Disco ook maatschappelijk betrokken zijn blijkt uit de tekst van 85. Het gaat over het geweld in de wereld en als het niet beter wordt dat ze liever terug worden gestuurd naar 1985. Het nummer is compleet vol gezongen, maar in het midden zit een verrassende break met schreeuwende koortjes. Zanger Auke van der Ploeg zingt redelijk clean, en het schreeuwen lijkt hier en daar wat onderdrukt te worden. De nummers Fashion en Special Treatment borduren voort op de rest van het album en afsluiter White Ninja maakt het geheel compleet met een mooi abrupt einde.
De debuutplaat Captain Disco is een samenhangende plaat Elk nummer weet de jaren negentig punksfeer vast te leggen; zware gitaren, easygoing solo’s en veel tekst. De bekkens van drummer Simon Mulder zijn in elk refrein volop aanwezig, wat hier en daar wel gaat irriteren. De teksten worden gedragen door een gepassioneerde Van der Ploeg. Bij elk nummer wordt inspiratie uit dezelfde trukendoos getrokken, maar het werkt wel. Met name bij het nummer Freight Train.