De ruime, maar knusse woonkamer is al goed gevuld, wanneer support-act Tolls zijn eerste akkoorden aanslaat. Waar er bij de introductie nog sprake was van geroezemoes, verstomt dit direct bij het horen van de zachte gitaarklanken en het geluid van een fototoestel klinkt eerder als een schot dan een shot. Tolls, die in oktober 2015 nog onder zijn echte naam Daan van Beijeren een EP genaamd Stolen Piece uitbracht, brengt op prettige wijze zijn toegankelijke liedjes ten gehore. 

Een valse uitschieter zorgt tijdens het tweede liedje nog voor een kort moment van afleiding, welke verontschuldigend glimlachend wordt hersteld. Al is Van Beijeren zijn publiek eventjes kwijt, weet hij de aandacht vrijwel direct te herpakken. Door ritmisch op zijn gitaar te tikken tijdens het spelen creëert de jonge zanger even de illusie van de aanwezigheid van een cajon. Een interessante verrassing, al is de combinatie van percussie en gitaarspel op dezelfde gitaarkast iets wat Ben Howard ook graag laat zien op het podium. En laat hem nou net een van Van Beijerens muzikale voorbeelden zijn. Na enkele nummers van zichzelf gespeeld te hebben, sluit Tolls af met een cover van 9 Crimes van zijn andere inspiratie, Damien Rice. Met die twee namen als voorbeeld is het niet vreemd dat Tolls zijn publiek tot zwijgen kan brengen.

De hoofdact van vanavond is geenszins van plan je te laten wegdromen. In de telefoon van zijn ouders staat hij waarschijnlijk geregistreerd als Kees Veerman, maar bij Mijn Ouders heet hij Case Mayfield. Een singer-songwriter die de grote podia het liefst links laat liggen en veel liever kleinschalig en persoonlijk zijn muziek ten gehore brengt. De hoeveelheid huiskamerconcerten dat hij heeft gedaan is dan ook bij lange na niet op de vingers van alle aanwezigen tezamen te tellen.  

“Ik ken de meeste liedjes uit mijn hoofd, maar weet vaak één woord niet en het is zo stom om een briefje met alleen één woord mee te nemen”, zegt hij grijnzend wanneer hij een stapel A4tjes met songteksten uit zijn gitaarkist haalt. De aanwezigen lijken even te moeten wennen aan Mayfields pretentieloze manier van doen. De omschakeling van herkenbare verhalen en gevoelige liedjes naar bijdehante praatjes en mooie klanken met scherpe teksten lijkt voor enige verwarring te zorgen. De Volendammer verwacht echter ook geen stille toehoorders. “Ik ga gewoon aan een stuk door, dus sta op en pak bier”, moedigt hij de mensen aan.  Een prachtig illustratieve uitspraak van hoe de artiest van zijn hobby zijn werk heeft weten te maken, en een uitspraak die het woord ‘huiskamer’ vanavond toevoegt aan het woord ‘concert’. 

Vol bezieling deelt Mayfield zijn muziek met de aanwezigen, waarbij hij ietwat hees klinkt, maar de ruimte uitstekend weet te vullen. De combinatie van het provocatieve contact met het publiek en de mate van overgave in zowel zijn zang als gitaarspel, maakt het alles tot een intiem, maar erg ontspannen geheel. De tijd lijkt dan ook voorbij te vliegen en binnen een mum van tijd moet Mayfield er al weer vandoor. Ruimte voor een toegift is er blijkbaar niet, maar er wordt enthousiast geapplaudisseerd. Terecht. Tolls liet ons fijn dromen, maar bij Case Mayfield moet je, en wil je wakker  blijven.
---
Gezien: Case Mayfield + Tolls
Waar: Haniahof, Leeuwarden
Wanneer: Zaterdag 5 maart 2016