De vier muzikanten van Jessy kennen elkaar, net als half muziekmakend Leeuwarden, van de Academie voor Popcultuur. Bandjes komen en gaan en na het uiteenvallen van onder andere Hard Time Killing in 2014, slaan de heren de handen ineen. Halverwege 2015 duiken de eerste tekenen van leven op van Jessy. Ze winnen de bandcompetitie Highway to Hedon, zijn kind aan huis bij de feestjes van Purple Noise Record Club (van de heren Elgersma/Van der Velde) en staan op het programma voor het Bevrijdingsfestival Overijssel. Voor deze avond staan ze geboekt als support van Bombay en in dik een half uur slingert het muzikale genootschap van funk naar disco tot new wave naar punk de ruimte in.

Het ene moment van de set sta je te luisteren naar een middelmatige coverband, om vervolgens de oren weer te spitsen omdat je opveert van enthousiasme. Bij vlagen komen sexy basloopjes voorbij, horen we verrassende en doeltreffende hoge kopstemmen in de backing vocals en trekken de heren bepaalde nummers tot een fijne climax. Ondanks deze positieve elementen, slaan ze op sommige momenten ook de plank mis met onsamenhangende keuzes wat betreft genres en mist frontman Redmer Kamsma af en toe een toon op de ladder. Gelukkig zijn dit geen onoverkomelijke problemen die met oefening en ervaring niet bijgetrokken kunnen worden. Het is een kwestie van de nieuwe weg vinden voor deze mannen.

De kwaliteiten van garagerockers Canshaker Pi gonzen al een aantal maanden door muziekminnend Nederland. Na overtuigende optredens tijdens onder andere Noorderslag en Where The Wild Things Are is een bezoek aan een willekeurig poppodium in het land een aanrader om ze te gaan zien. Het willekeurige poppodium van de avond is in dit geval Asteriks en daar maken ze overtuigend de verwachtingen waar. Met altijd één van de meest briljante manieren om een optreden aan te vangen, staan ze daar ineens en volgt er een onheilspellend intro waarbij je je vertwijfeld afvraagt of de band begonnen is. Ja hoor, want er klinkt toch al meer dan dertig seconden een definieerbaar en constant geluid uit de versterkers.

Met het tweede nummer van de set Shaniqua van de onlangs uitgebrachte EP Boomslang, zetten de mannen de toon van de avond. Het schreeuwt, raast, springt en maakt blij. Er zijn op sommige momenten ietwat rustigere elementen ingebouwd, maar over het algemeen duren de momenten van bezinning niet lang. Het is vooral opvallend hoe zelfverzekerd en krachtig de vier jongemannen zich het podium eigen maken. Er is geen rem, geen schroom en op momenten dat het dreigt in te kakken rammen ze weer overtuigend door.

De bandleden van Bombay, en met name frontman Mathias Janmaat, hebben een vrij onrustige periode achter de rug. Nadat het op persoonlijke fronten en creatieve invalshoeken niet meer botert tussen hem en drumster Linda van Leeuwen, besluiten ze een punt te zetten achter hun samenwerking. Het is een kritiek punt in de voortgang van de band, want de opnames voor het nieuwe album zijn net klaar en meestal loert dan een tour om de hoek. Samen met de kersverse bassist Gijs Loots gaat Janmaat op zoek naar een vervanger voor Van Leeuwen en zetten ze uiteindelijk toch weer een dame achter het drumstel, namelijk Lisa Ann Jonker. Het album Show Your Teeth is net een paar weken uit en deze periode van het jaar is de tijd om als trio opnieuw vorm te krijgen. Het samenspel tussen de drie, en met name de samenzang, klinkt in ieder geval al als een klok. Vooral Jonker en Loots gaan regelmatig de hoogte in en dat gaat op een zeer aangename manier.

De nummers van Bombay onderscheiden zich verder door gekke en spacy elementen die de boel interessant maken, maar toch is er iets dat vanavond niet goed van de grond komt. Ze lijken af en toe de set onder de knie te hebben en op te stijgen, maar de spanningsbogen zijn kort en niet te doorgronden. Opvallend is de intense concentratie van frontman Janmaat tijdens het zingen. Hij lijkt stoïcijns met een tikje arrogantie, maar tijdens de praatjes tussen een aantal nummers door, ontpopt hij zich als een vriendelijke en sympathieke jongen. 

Wellicht is vanavond het klassieke ‘support act speelt beter’-syndroom van toepassing. Met een zeer enerverend en denderend optreden van de heren van Canshaker Pi, delft Bombay min of meer het onderspit. Daar waar Canshaker Pi wel opstijgt en blijft hangen, blijft het bij Bombay slechts bij een dreiging om los te komen. Desalniettemin levert Bombay genoeg interessant materiaal om de ontwikkelingen van de band in de gaten te houden. Laat Canshaker Pi maar los, dat komt wel goed met die heren.

---
Gezien: Bombay + Canshaker Pi + Jessy
Waar: Podium Asteriks, Leeuwarden
Wanneer: Vrijdag 18 maart 2016