Sterk optreden powerpop veteranen The Posies in Joure

Vooral het oudere werk slaat aan bij het Friese publiek

Tekst: Theo van der Veer | Foto's: Denise Janssens ,

Sinds enkele jaren bestaan er warme banden tussen het Friese plaatsje Joure en The Posies, of preciezer te zijn, hun zanger/gitarist Ken Stringfellow. Een telefoontje naar Seattle volstaat om de band weer te laten spelen in de locale kroeg, café de Stam in dit geval. En zo kan het gebeuren dat het Friese dorp op een doodnormale woensdagavond voor even het middelpunt van pop minnend Friesland is.

Ergens in 2013 hoort The Posies frontman Ken Stringfellow een nummer van Jouster indiepopband Brückenbauer. Hij raakt hiervan zo onder de indruk dat hij graag samen wil werken met de vier. In het voorjaar van 2014 is het zover. De heren duiken in Amsterdam een studio in, waar ze werken aan een aantal nummers. Een van die nummers is Softtop. Een vriendschap voor het leven is getekend. Vervolgens doet Stringfellow, samen met z’n maatje Jon Auer in november van dat jaar een akoestisch optreden in Joure. Anderhalf jaar later zijn ze terug, en nu als The Posies. Een keer eerder speelde de band in Friesland, in 1998 tijdens Frozenland (een soort van Welcome to The Village avant la lettre).

De jongens van Icky Pack mogen de avond openen. Een mooie kroon op toch al zo’n enerverendeperiode voor de heren. Ze spelen een succesvolle Popronde in 2015, vervolgens pakken ze  groots uit tijdens Eurosonic/Noorderslag 2016 en brengen onlangs een nieuwe EP uit. Als klap op de vuurpijl staan ze 1 minuut te knallen tijdens een optreden in DWDD. Het is een mooie beloning voor jaren optreden en hard werken. Café de Stam is het ook weer dik voor elkaar met Overwijk en Terwal (en Stienstra). Het duo zet, in de beperkte speeltijd, een prima rockshow neer.

Het goede optreden ten spijt, het gros van het publiek komt deze avond toch om hun helden (van weleer?) te zijn spelen en ook nog wel in hun stamkroeg, café de Stam! Het mag natuurlijk best uniek genoemd worden dat een band als The Posies zomaar opduikt in Joure. De band uit Seattle bestaat bijna dertig jaar, vaak in wisselende samenstelling, maar met als enige constante factor Ken Stringfellow en Jon Auer. Voor deze tour is het kwartet gereduceerd van kwartet tot trio, met nieuweling Frankie Siragusa achter de drumkit. “Zijn eerste optreden ooit in Europa”, vertelt Stringfellow.

De twee zijn inmiddels ruim de veertig gepasseerd,lijken uiterlijk weinig veranderd ten opzichte van hun gloriejaren. Halverwege de jaren negentig was de band toonaangevend en gezichtsbepalend in de powerpop golf die toen gaande was met bands als Nada Surf, Teenage Fanclub en Fountains of Wayne, met wie ze destijds hun drummer deelden.  Ze maken met de albums Frosting on the Beater en Amazing Disgrace twee instant klassiekers in zijn genre. In de decennia hierna blijven de heren albums uitbrengen, maar minder succesvol dan de twee eerdergenoemde langspelers. Het zijn dan ook nummers van deze twee albums die het meest aanslaan bij het publiek.

Het is heel mooi dat er binnenkort een nieuw Posies album, Solid States, uitkomt. Natuurlijk is ook iedereen zeer benieuwd hoe dit klink. Weinig vernieuwend, zoveel is zeker. Veel nieuwe zieltjes zullen ze waarschijnlijk niet winnen met deze nieuwe plaat, maar het optreden draait voornamelijk om bekende nummers als Frosting on The Beater en Flavor of the Month. Hoewel de nieuwe single Squirrel vs Snake, dat al vrij vroeg in de set voorbij komt, toch weer dat ouderwetse Posies geluid bezit: melodieus, pakkend refreintje, harmonieuze samenzang en een gitaar die ter hoogte van het refrein lichtelijk uit de bocht vliegt. Een klassieker in de dop, maar wanneer er vervolgens de ‘echte’ klassieker Dream All Day wordt ingezet,  gaat er een licht gejuich op. Dit is wat het publiek wil horen. Hits!

De hits krijgen ze te horen in Joure, hoewel ‘hits’ in het geval van The Posies natuurlijk relatief is: Please Return It, Throwaway en een lekker lang uitgesponnen. Het nummer Throwaway wordt en passant opgedragen aan oud-Posies bassist Joe Skyward, die afgelopen week overleed. Na negentien nummers en vier toegiften vindt de band het welletjes. Voor de aanwezige fans, merendeels dertig plus, is het een mooie avond. Vooral het oude werk slaat aan en het moet gezegd, de uitvoering hiervan staat nog altijd als een huis... De nummers worden gespeeld zoals ze bedoeld zijn, geen alternatieve versies of jazzy uitvoeringen, en zo hoort het ook.

The Posies + Icky Pack