Met dit nieuwe album grijpen ze duidelijk weer terug op die beginperiode die ze zo succesvol heeft gemaakt. De nieuwe opener Guardian met zijn opzwepende teksten en melodieuze gitaarlijntjes zou evengoed op een van hun eerste albums kunnen staan. Maar hierna is het ook meteen gedaan met het nieuwe materiaal. De rest van de set steunt de band eigenlijk volledig op hun eerdere albums, met name Empire en Operation: Mindcrime. Het wordt ook al vrij snel duidelijk waarom. Zodra ze de titelnummers van beide albums inzetten, veert het hele publiek spontaan op. Dit zijn de nummers waarvoor ze gekomen zijn en de band is zich hiervan door en door bewust.

Zo tekent de rest van de set zich al snel uit en komen inderdaad alle grote hits gedurende het kleine uurtje langs. Uitschieters hierbij zijn wel het scheurende Queens of the Reich en afsluiter Eyes of a Stranger. Nummers met sterke melodieën die mooi de balans bewaren tussen progrock en metal door nergens over de top te gaan met instrumentale kunstjes. Complimenten zijn ook op zijn plaats voor zanger Latorre die niet alleen de band nieuwe energie lijkt te geven, maar ook qua stembereik gemakkelijk de schoenen van zijn voorganger vult en wat mij betreft zelfs overteft. Enige minpuntje in de set is de grootste hit van de band Silent Lucidity. Hiermee verliezen ze hun tempo in een verder goed opgebouwde set en doet het vooral aan als een verplicht momentje.

Het moge duidelijk zijn, Queensrÿche is weer helemaal terug in goede vorm en oogt vitaler dan ooit. Met een beetje meer lef zouden ze wat meer van hun nieuwe materiaal spelen van hun nieuwe album; dit past prima tussen de oude hits en maakt hun set iets minder voorspelbaar. Desalniettemin geven ze hier een uitstekend optreden, hun geluid is nog steeds glashelder en de show staat als een huis. De periode vande jaren negentig en daarna wordt totaal genegeerd, maar daar heeft dan ook echt helemaal niemand bezwaar tegen. Het publiek krijgt vanavond precies wat ze willen horen.