Het is rond een uur of negen in de ochtend als frontman Emiel Stoffers de dag opstart met een bak koffie. De dag is nog lang, dus een flinke stoot caffeine is geen overbodige luxe.

Fotograaf Kristian is meteen de klos. Er moeten eerst een stel honden uitgelaten worden. Emiel is gek op dieren en rottweiler Bauke is zijn oogappel. Uren wandelen is meer regel dan uitzondering. Uren over zijn honden praten ook, komt Kristian al snel achter.

Niet geheel onbelangrijk: de setlist voor vandaag. De Hûnekop staat een dikke 40 minuten op de planning voor vandaag. Eyecatcher in deze foto is natuurlijk het mopshondje onder de arm van Emiel. Nog maar kort toegetreden tot De Hûnekopfamilie, maar nu al de knapste van het stel.

Volgende stap: bus halen, biervoorraad aanleggen en de boel inpakken.
 

Het meenemen van een biervoorraad is inmiddels een soort van traditie geworden. De 'vooruitziende blikjes' (voor het geval er backstage niet genoeg bier is) worden meegesmokkeld in de merchendisebak.

Emiel heeft een studio/oefenruimte aan huis, daar staat een gigantische bak met merchandise. Deze gaat achterop de bus. Het gevaarte is bijna niet te tillen, dus het is een flinke klus om die achter op de bus te tillen. Emiel zijn vriendin moet haar fiets ook mee. Geen probleem: die kan bovenop.

Even stemmen in alle rust.

Een beetje band van statuur heeft eigen plectrums. Gitarist Jeroen is erg content met deze Hûnekop exemplaren.

Het valt niet mee die merchendisebak vol met spul over een heuvelig veld heen te duwen.

Nieuw in het assortiment is de Hûnekopstrandbal.

Big boss is watching you.

Peukje, biertje en knallen maar.

Het lot van een band. Inladen, uitladen, optreden en wéér inladen. Het publiek is weer vermaakt en ondertussen staat DeWolff alweer klaar om het stokje over te nemen op het podium.

Gelukkig, er is bier. Op kosten van de organisatie eerst die maar even nuttigen.

De eigen voorraad 'vooruitziende blikjes' gaat er halverwege de dag ook aan. Betrapt, Emiel!

Tot 's avonds laat wordt de merchendise stand bemand en staat Emiel iedereen te woord die aan komt waaien. Een aantal fans worden omgekocht met een T-shirt om die verdomde bak met spul weer terug te duwen over de heuvels naar de bus.

Rond een uur of half twee in de nacht draait Emiel de bus weer op de oprit en kan de boel weer uitgepakt worden. Het leven van een rockster gaat niet over rozen, maar met een voorraad 'vooruitziende blikjes', een club fanatieke fans voor je podium en muziek maken met je vrienden maakt alles dragelijk. Weltrusten.