Prima show van Fink krijgt uitverkocht Neushoorn niet stil

Langverwachte openingsavond met veel enthousiasme ontvangen

Tekst: Sjoukje Werkman | Foto's: ,

Aan Fink de eer om het allereerste optreden in Neushoorn te verzorgen, ondersteund door het Britse trio She Drew the Gun. Na een korte vertraging in het bouwproces, opent creatieve hotspot Neushoorn vanavond haar deuren voor het publiek. Rijen dik staan voor de deur, wachtend om een eerste glimp op te vangen. Nieuwsgierigheid wint het van ongeduld en al snel zijn de reacties lovend.

Het is op zijn minst een spannende dag. Reikhalzend kijken alle betrokkenen uit naar de openingsshow van Neushoorn. Hoe wordt dit eerste teken van leven ontvangen? Rond etenstijd komt het verlossende bericht, de show van Fink is uitverkocht. Het lijkt de kers op de taart na een periode van hard werken, uitstel, voorbereiden en afronden. 

Rond half negen staat er een fikse rij voor de deur, al lijkt niemand dat storend te vinden. Er is genoeg te zien rondom het gebouw, vooral omdat er bij ieder doorkijkje wel iets lijkt te gebeuren. Al snel stroomt de hal vol met nieuwsgierige bezoekers en de oooh’s en de aaah’s zijn niet van de lucht. Het is heus wel duidelijk dat nog niet alles af is maar hee, dit is pas de eerste avond en het ziet er veelbelovend uit. 
 

De zaal zelf is om door een ringetje te halen. Het assortiment aan licht en geluid is indrukwekkend. Toch is dat niet iets wat meteen in het oog springt. Door de opstelling zoals we die van Fink gewend zijn, is het alsof je een groot uitgevallen huiskamer binnenwandelt. Drumstel links vooraan, het podium zacht verlicht en niet te bombastisch. Het doet eerder knus aan. 

She Drew The Gun neemt het voorprogramma voor haar rekening. Dit Britse talent timmert flink aan de weg. Sinds begin dit jaar is de band ondergebracht bij Skeleton Key Records in Liverpool, van waaruit eind februari de debuutsingle If I Coud See het daglicht ziet. Als voorloper op de debuut lp tourt She Drew the Gun een maand mee tijdens de najaarstour van Fink, een kans uit duizenden natuurlijk. Dromerige liedjes maakt dit drietal, waarbij je gedachten al snel afdwalen en een eigen leven gaan leiden.

De bijna hypnotiserende gitaarsound schalt door de zaal, maar de geluidsman vangt dit prima op en bewerkt het tot een geluid waar je kippenvel van krijgt (in positieve zin). Frontvrouw Louisa Roach doet met haar lieflijke stem wel een beetje denken aan Kris Berry, maar ook de vergelijking met Laura Marling komt veel voorbij. Hoewel de band slechts twee singles officieel heeft uitgebracht (If I Could See en Since You Were Not Mine) is er voldoende materiaal om het ietwat onrustige publiek in vervoering te brengen. Het is van korte duur, want na twintig minuten spelen zit het er op.
 

In een uitverkochte zaal passen 700 mensen, al voelt het vanavond alsof het er veel meer zijn. Mooie opkomst natuurlijk, maar het levert flink wat ellebogenwerk op, wat de sfeer niet altijd ten goede komt. Het publiek is rumoerig, maar enthousiast.

Je weet dat Fink zijn intrede maakt wanneer de lichtjes doven, het podium zich vult met rook en de geur van wierook zich verspreidt door de zaal. En zo ook vanavond. De knusse huiskamer wordt zo mogelijk nog iets intiemer, wanneer voorzichtig de eerste klanken de zaal inglijden. Het is de openingsplaat van het laatst uitgebrachte album Horizontalism, een verzameling met nieuw werk en remixes van eerdere nummers. Fall Into The Night - geïnspireerd door de Berlijnse technotempel Berghain - is tevens de opening van deze avond. Het geluid is warm, vol en pakt je helemaal in. Het daaropvolgende opzwepende Pilgrim klinkt als een mantra, het geroezemoes verstomt en het publiek luistert ademloos toe. Hoewel er weinig interactie is met het publiek, lijken Fink en zijn mannen te genieten van de akoestiek, de sfeer en de muziek.

Bij de eerste klanken van Hard Believer lijkt ook de geluidsman zijn draai helemaal gevonden te hebben, het vormt meteen een van de hoogtepunten van de show. Zoals gebruikelijk is er weinig opsmuk tijdens het optreden, maar iets maakt dat je je ogen niet kunt afwenden en wilt blijven kijken. Is het de bezwerende manier waarop Fink met gesloten ogen zijn woorden zingt? Is het het geconcentreerde samenspel van zijn in rook gehulde bandleden? Wie zal het zeggen, indrukwekkend is het in ieder geval.
 


Fijn is ook de afwisseling tussen oud en iets nieuwer werk. Hoewel het voornamelijk de bekende nummers zijn die je hoort, is er ook nieuw materiaal. Kort onderbroken door een haperende snaar, zet Fink de meest recente single Too Late (oktober 2015) in. 

Na de eerste tonen van Truth Begins laait het rumoer weer op. Ook een duidelijke schreeuw vanuit het publiek om stilte kan hier niks aan veranderen. Zonde, want het magische tintje ontbreekt op deze manier. Waar je normaal gesproken wordt opgetild door de muziek, blijf je nu met beide benen op de druk bezette grond staan. Geen ramp, wel jammer. 

Het applaus is groot en uitbundig nadat de laatste noten van Looking Too Closely wegsterven. Fink spreekt zijn trots uit over het feit dat de eerste show meteen al uitverkocht is en bedankt de organisatie en het publiek voor een mooie avond. Uiteraard volgt er een toegift, met Sort Of Revolution komt een einde aan een prima openingsshow. De kop is eraf!

---
Gezien: Fink + She Brew the Gun
Waar: Neushoorn, Leeuwarden
Wanneer: donderdag 21 oktober 2015
Opkomst: Uitverkocht