Aan Shit Hits The Fan de eer om te openen. Een beetje onwennig, zonder enige introductie, beginnen ze met spelen. Een veelbelovende jonge band uit Leeuwarden, die - eerlijk is eerlijk - vanavond niet uit de verf komt. Jammer, want het materiaal uit de studio klinkt gelikt. Muzikaal gezien zit het wel goed, maar de zang haalt het niet overal. Wie weet spelen de zenuwen een rol, het overkomt je ook niet alle dagen dat je mag openen voor The Toy Dolls. Naast eigen nummers van het debuutalbum Unstuck In Time speelt Shit Hits The Fan ook een aantal covers en dat klinkt best aardig. Aan enthousiasme absoluut geen gebrek bij deze vrolijke skatepunkers, het plezier en de energie spat er vanaf op het podium. Dat, gecombineerd met de jonge koppies, maakt dat het publiek de band glimlachend in het hart sluit. “Die zien we nog wel vaker terug, komt wel goed met die jongens.”
The Toy Dolls zijn het nog kunstje nog niet verleerd
Feestelijke stemming in uitverkocht Bolwerk
Na ruim 22 jaar zijn ze terug, The Toy Dolls in Het Bolwerk. Een vernieuwde zaal, een iets andere samenstelling en een paar grijs geblondeerde haren rijker, maar het feest is onverminderd groot. Het is een afscheidscadeautje van Peter Reen, die na het vastleggen van deze show zijn programmeursstokje overdraagt aan Sjors Kiewiet, die dit vol enthousiasme overneemt. De uitverkochte show is een van de hoogtepunten in de viering van 40 jaar Bolwerk.
Het optreden van 1993 zit bij de meeste bezoekers nog redelijk vers in het geheugen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de gemiddelde leeftijd van het publiek redelijk hoog ligt. Enkele uitzonderingen daargelaten, want ook de nieuwe generatie is mee, er lopen meerdere kinderen rond. Bepakt en bezakt met uitbundige fanshirts en grote gekleurde koptelefoons is het een vrolijk gezicht. Grote sfeermaker is de jonge fan op het podium, van het begin tot eind staat hij uitbundig mee te zingen, te zwaaien, en zweept moeiteloos (en onbewust?) het publiek op.
Het optreden voelt op alle fronten als een reünie. Niet alleen het volk, de sfeer en de setting voelen als het optreden van toen, ook de muziek lijkt onveranderd. Er is dan ook weinig tot geen ruimte voor recent materiaal, alle klassiekers komen voorbij. Waar de mannen aan het begin van de show nog strak in de outfit gekleed zijn, staan ze na publieksfavoriet Nellie The Elephant al gauw in iets luchtigere pose te spelen.
Hoewel de samenstelling iets anders is dan destijds (Toen: Olga, K’Cee & Marty. Nu: Olga, Tommy Goober & The Amazing Mr. Duncan) staat de band als een huis. De choreografie is gestroomlijnd, de danspasjes zijn eenvoudig maar doeltreffend en de energie spat er vanaf. Het gitaarwerk lijkt luchtig, maar tijdens de instrumentale momenten blijkt toch echt dat er wat talent rondstapt op het podium. Het is natuurlijk ook niet voor niets dat de band al ruim 35 jaar optreedt.
Tijd voor een feestje dus. De confetti spuit rijkelijk vanuit een opblaasbare champagnefles. Ook vanuit het Bolwerk is er gedacht aan de versiering, maar de confetti en een zwerm zwarte ballonnen komt net op het moment dat er een stilte valt tussen het laatste nummer en de toegift. Gemiste kans, want wanneer de eerste tonen van Oh When The Saints klinken, zijn de slierten confetti al geland en de meeste ballonnen al stuk getrapt. Jammer, maar het feestje is er beslist niet minder gezellig om. Over twintig jaar maar weer?
---
Gezien: The Toy Dolls + Shit Hits The Fan
Waar: Poppodium Het Bolwerk, Sneek
Wanneer: Zaterdag 28 november 2015
Opkomst: Uitverkocht