Steak Number Eight vlamt hevig in Neushoorn

Avond met Vlaamse bands leidt naar knallende climax toe

Tekst: Jurgen de Raad | Foto's: Ranjani Roelfsema ,

Steak Number Eight en support van vanavond Miava hebben beiden hun thuishaven in het Belgische West-Vlaanderen. Deze provincie is de laatste jaren een zekere broedplaats geworden voor de stevigere muzieksoort. Steak Number Eight toert in november en december door een aantal West-Europese landen. Vanavond strijken de Belgen neer in de Arena-zaal van Leeuwardens Neushoorn. Een potpourri van metal- en rockstijlen zal er aan de man worden gebracht.

Het vier man sterke Miava speelt zijn instrumentals met grote nauwkeurigheid. Dat is misschien de reden dat deze jonge band weinig interactie heeft met het publiek. De muzikanten gaan helemaal op in hun muziek. Na afloop van bijna elk nummer nemen ze middels een beleefd hoofdknikje wel het enthousiaste applaus tot zich.

Het enthousiasme bij het publiek is terecht. Ondanks de minimale bandpresentatie vangt de band zijn toehoorders met spannende en dynamische nummers. De twee gitaristen vullen elkaar aan met dreigend spel. Met name hun riffs hebben een lekker onheilskarakter en geven de songs een dosis sludge ticks mee. De solide ritmesectie breit alles naadloos aan elkaar. Deze tandem zorgt voor een mooie balans met het avontuurlijke gitaarwerk. Het geheel van de nummers is op meerdere momenten doorspekt met een groove in de stijl van Karma To Burn. Dit aangevuld met geraffineerde tempowisselingen krijgt het publiek een vermakelijke drie kwartier op z’n bord. Na de laatste noot kan Miava rekenen op een applaus dat hen meer dan terecht toekomt. De band ondergaat het ogenschijnlijk wat gelaten en druipt af. Een prima opwarmer op deze avond.

Er wordt een sterk kruidige geur verspreid. De geur doet denken aan wierrook. In deze ambiance komt de hoofdact rond kwart voor tien op de bühne. Een etherisch aandoend sfeertje ontstaat. Het geluid van oosterse klankschalen versterkt die sfeer. De band schuift het serene intro echter vrij vlot aan de kant door los te barsten in enerverende gitaarpartijen. Het publiek wordt er meteen mee op zijn wenken bedient. Steak Number Eight schenkt vanavond onder meer aandacht aan hun album Kosmokoma. Dat deze maand is uitgekomen. Het is alweer het derde album in vijf jaar tijd van deze nog betrekkelijk jonge band. De leden zijn allen vroege twintigers.
 
Het viertal maakt een mengsel van sludgemetal en postrock. De gedrevenheid – zeg maar gerust vurigheid – waarmee de band die cocktail brengt is aardig verbluffend te noemen. Zowel de songs als de presentatie van de heren komen goed en gemeend over. In dat geheel heeft zanger/gitarist Brent Vanneste een behoorlijk in het oog springende rol. Hij komt over als een bezetene. De jonge hond is bijna continu heftig met zijn gitaar in beweging. Tot groot genoegen van het publiek verlaat Vanneste daarbij enige keren kort het podium, om vlak voor de neuzen van de aanwezigen zijn kunsten te vertonen. De man is een prachtige druktemaker, hij beschikt over het nodige charisma. Bij het derde nummer sommeert Vanneste het publiek dichter bij het podium te komen. Daar wordt gretig gehoor aan gegeven. Het blijkt een goede geste van de frontman. Vanaf dat moment neemt het enthousiasme van het publiek nog meer toe.

Your Soul Deserves To Die Twice is een heerlijk dynamisch nummer waarin compacte en rauw klinkende sludge riffs plus licht psychedelische stukken voorbijkomen. Vanneste lijkt op de heftige passages op een maniakale manier de longen uit zijn lijf te zingen. Bij de sfeervolle gedeeltes laat hij geweldige, cleane zanglijnen horen. Die weten op een mooie en dramatische wijze de breekbaarheid te accentueren. Hij toont ermee aan een veelzijdig stemgeluid te hebben.
 

The Return Of The Kolomon is evenals Your Soul Deserves To Die Twice te vinden op Kosmokoma. Het is een opmerkelijk nummer dat zich voornamelijk optrekt rondom een één en dezelfde hypnotiserende gitaarlijn. Gitarist Cis Deman speelt die lijn repeterend in een groot deel van het nummer. Het laat zich aanschouwen als een knap staaltje werk waarbij toch een aardig beroep moet worden gedaan op de krachtsinspanning van de gitarist.
 
De ongeveer een uur en een kwartier durende set van Steak Number Eight lijkt om te vliegen. De band speelt nummers die geen seconde vervelen, nummers waarin je wordt meegezogen. Je verliest daardoor als luisteraar het besef van tijd. Het is meer dan een goed teken als een band dat live teweeg kan brengen. 
 
Steak Number Eight heeft zeker raakvlakken met genrebands als Isis, Pelican of landgenoten Amenra. Maar de formatie voorziet hun van postrock doortrokken sludgemetal van wendingen die fris en eigenzinnig klinken. En met de toevoeging van geregeld noisy gitaarerupties, is het een band die als aangenaam verrassend kan worden gezien binnen zijn genre. Vanneste moet daarbij absoluut niet vergeten worden, Steak Number Eight heeft met hem een groot frontman in huis. Als kers op de taart zorgt hij deze avond nog voor prettig wilde slotmomenten. Hij eindigt met microfoon en standaard voor het podium. Steak Number Eight mag een daverend applaus in ontvangst nemen. Het is wel jammer dat de opkomst niet hoger is. Het publiek dat er is heeft ten volle genoten van twee avontuurlijke bands. Men stapt dan ook voldaan en met blije gezichten de Arena-zaal uit.
 
---
Waar: Arena-Zaal Neushoorn, Leeuwarden
Wanneer: Donderdag 26 november
Opkomst: Redelijk                

Steak Number Eight