Tweede band op de rol van de avond, Douglas Firs, maakt indruk. Gertjan van Hellemont, voorman van de Belgische band met leden van onder andere Balthazar en Amatorski, oogt en klinkt op het eerste gezicht als het schuchtere sympathieke neefje van Admiral Freebee of Anne Soldaat. Groot is het contrast als blijkt dat Van Hellemonts een meeslepende performance in huis heeft, waarbij hij zich manifesteert als eigenzinnig zanger en indrukwekkend soepel spelende gitarist. Ondersteund door een af en toe heerlijk groovende band, brengt Van Hellemont stevig in de Amerikaanse rock- en folktraditie gefundeerde songs, schijnbaar argeloos gebracht, maar met puntige precisie. 

Uit het zelfde vaatje tapt Bewilder. De band brengt originele melodielijnen op een veelzijdige muzikale basis van jaren zeventig en tachtig rock en pop. De variatie van stijlen en invloeden is groot, maar doet nimmer afbreuk aan de samenhang van de plaat, en ook het optreden vanavond in Asteriks. Centraal middelpunt van de band blijft de immer breedlachse Maurits Westerik, die ook vanavond indruk maakt als origineel en vakkundig liedjesschrijver en performer. Ingetogen nummers worden afgewisseld met uitbundige en groovende rock. Indrukwekkend zijn de zangharmonieën van The Unknown, die zelfs even doen denken aan de jazzrock van Steely Dan. Ook verwijzingen naar The War on Drugs en Future Islands gonzen rond in Asteriks, een podium waar de band zich uitstekend thuis lijkt te voelen. Afsluiter en climax van de avond vormt het indrukwekkende Forza; een nummer wat opbouwt met een intrigerende spanningsboog en tot ontlading komt in een dampende rock-apotheose, met Westerik als een ware Bruce Springsteen dansend op het podium.