Kovacs, Fries StraatFestival, Gouverneursplein, zondag 31 mei
Het contrast tussen publiek en band had niet groter kunnen zijn: het Gouverneursplein is volgestouwd met kleurige paraplu’s, terwijl het lijkt alsof iemand een zwart-witfilter over het podium heeft gezet. 50 Shades of Black is misschien wel de meest toepasselijke songtitel aller tijden – ik bedoel, de gitarist heeft zelfs meer zwarte mascara op dan Jack Sparrow. Desalniettemin past deze stijl perfect bij de muziek: de slepende stem, de zingende zaag en de spaghettiwesternstrijkers brengen het geheel samen tot de soundtrack voor een film-noir die nooit is gemaakt. Dat beseft Kovacs zelf ook: de nummers worden afgewisseld met vage soundbites uit films, die soms vervreemdend werken, maar soms ook het effect van de muziek versterken.
#FSF15: Kovacs In Beeld
Het Gouverneursplein kleurt even zwart-wit
Van Vrije Geluiden tot Pinkpop; Kovacs heeft ondertussen bijna het hele spectrum van de Nederlandse popmuziek wel gehad. Ondanks haar zwaarmoedige muziek, wat over het algemeen niet vaak door het grote publiek wordt gewaardeerd, wordt ze overal met open armen ontvangen. En terecht: sinds de dood van Amy Wine-
house hebben we soul-noir van dit kaliber eigenlijk niet meer gehoord. Geen wonder dat de bezoekers van het Fries Straat-
festival de aanhoudende regen voor haar trotseren.
De regen mag dan een hinderende factor zijn, maar het is het zeker waard om een nat pak te halen. De wereld mag dan in kleur zijn, je hoopt dat ergens in die panden aan het plein in zwart-wit een detective zit te kettingroken terwijl een vrouw met benen die niet op te lijken houden naar binnen loopt.