Een uur later was het de beurt aan Tenfold, net als on eva een singer-songwriter met een gitaar. Eerder die dag trad ze op in Andere Koffie, vanwaar de reacties behoorlijk positief waren, dus de verwachtingen waren hooggespannen. Hoewel haar stem krachtiger en voller klinkt dan die van on eva, hebben ook de melancholische liedjes van Tenfold concurrentie van het volop aanwezige omgevingsgeluid. Als ze het publiek vraagt om mee te klappen met The Foolish One, doet amper de helft van de mensen mee. De rest heeft het te druk met elkaar, drankjes en gesprekken. En dat is zonde, want er staat namelijk een dijk van een artiest. Van deze dame en haar folky liedjes gaan we dan ook absoluut meer horen. 

Het bluegrass-kwartet uit Leiden dat zichzelf The Canonball Johnsons noemt, blijkt veel beter bij de Ierse Pub te passen dan de eerdere twee artiesten. De heren ontstijgen het geroezemoes door simpelweg wat luider te spelen en dat gaat ze goed af. De meerstemmigheid en het gebruik van onder andere gitaar, banjo, mondharmonica en contrabas zorgen voor een zeer aanwezige sound. De zang wordt hier en daar afgewisseld en dan valt vooral het nasale stemgeluid van de bassist op. Deze sound is meteen herkenbaar als typerend voor echt ouderwetse bluegrass, maar soms doen de lekkere nummers ook denken aan bijvoorbeeld Mumford & Sons. Al met al zetten de mannen een prima afsluiter neer die uitstekend bij een Ierse ambiance past.