#POPRONDE14: Podium Asteriks

Verrassende, talentvolle bands wisselen elkaar af

Tekst: Marije Heida | Foto's: Oscar Anjewierden, Marije Heida ,

Op donderdagavond 23 oktober doet rondreizend popcircus Popronde Leeuwarden aan. Verschillende locaties in de stad bieden een podium aan talentvolle opkomende bands uit het hele land. In Podium Asteriks staan PAUW, The Silverfaces en Cut_ op het programma.

PAUW

Met hoogstwaarschijnlijk de meeste Popronde kilometers in de benen, trapt het Twentse PAUW af in Podium Asteriks. Voor aanvang moet het keyboard van Popronde-vrienden The Silverfaces worden geleend, aangezien de heren van huis zijn vertrokken zonder een compleet setje kabels. Er is een handjevol publiek aanwezig bij de intro van het eerste nummer. Verrassend genoeg tovert frontman Brian Pots een blokfluit tevoorschijn en fiedelt wat tonen weg op het instrument. Zo lieflijk als dat even klinkt, zo hard en strak trekken ze het nummer door. Het repertoire van PAUW is geïnspireerd op de muziek van de jaren zestig en zeventig. Met denkbeeldige bloemen in het haar, zittend op een grasveld, een joint in de handen en dan plotseling opstaan om keihard te dansen op de climax van het nummer. Aan de hand van deze beelden kan de muziek van PAUW het beste omschreven worden. De intro’s zijn lang en de zang soms zweverig, maar als de mannen eenmaal gas geven mag de trip eeuwen duren. Halverwege het optreden vult de vloer van Asteriks zich gestaag. Bij het laatste nummer A Siren is er uiteindelijk een respectabel aantal mensen aanwezig om te genieten van deze talentvolle heren.

The Silverfaces

De Popronde is er om jonge getalenteerde bands een breed podium te geven. Bands krijgen in een korte tijd de mogelijkheid om te groeien en ervaring op te doen. Dit concept is perfect voor The Silverfaces. Overal waar ze geweest zijn dweilen ze de vloer aan met gerespecteerde bands, ondanks hun minimale podiumervaring. Ook tijdens het optreden in Asteriks vallen ze op. Twee prachtige dames op de ritmesectie en twee bevlogen heren op zang/gitaar en achter de toetsen. Zanger/gitarist Jesse Koch heeft de juiste ingrediënten voor een frontman; hij is een opvallende persoonlijkheid, barst van de energie en weet zijn gitaar zeer goed te bespelen.Op sommige momenten krijgt Koch bijval van bassiste en mede-oprichtster van de band, Sonya Vos. De samenzang draagt bij aan het complete geluid van de band.

The Silverfaces spelen een gevarieerde set. Af en toe klinkt het overdreven opbeurend en vrolijk. Vervolgens wordt er een traag, wat zwaarder - op blues gebaseerd - klinkend nummer in gezet. Het laatste nummer van de set - Thoughts Of You - zal lang blijven hangen bij het publiek. Trage opbouw, tempowisselingen, zang uit de toppen van Koch’s tenen en de toetsenist die compleet losgaat.  

CUT_

Als afwisseling op de psychedelica van PAUW en de blues rock van The Silverfaces staat als laatste act CUT_ (spreek uit: Cut underscore) op het podium van Asteriks. Het schouwspel omvat een prachtige dame met koptelefoon, gehuld in een wijde witte jurk, een jongeman achter een hoop elektronische apparatuur en een stellage achter het duo met apart gespannen witte doeken. Zodra het duo begint is de opzet van deze setting duidelijk. De twee muzikanten Sebastiaan Dutilh en Belle Doron, worden ondergedompeld in de visuele effecten van Hidde de Jong. De muziek, de mooie stem van Doron en de visuele effecten hebben een hypnotiserende werking. Als toeschouwer word je helemaal in de beleving meegezogen. De set is gevarieerd, het gaat van een vrolijk deuntje over in onheilspellende beats.

Ze durven veel risico te nemen met een nummer dat begint als een vertelling, met onwaarschijnlijk zware bastonen op de achtergrond die vanuit de tenen omhoog dreunen richting kruin. Dit nummer wordt opgevolgd door een hele aparte, maar zeer mooie - vertaalde - cover van Papaoutai. Deze hit van Stromae is voor CUT_ een succes gebleken op YouTube, met als grote fan de meester zelf. Na afronding van de set laat het duo een aantal mensen ontwaken uit hun dans trance. Deze mensen zouden nog wel een tijdje door willen dansen, zo lijkt het.